Vazgeçme kararı kolay verilmez!!!

Vazgeçecek kadar çok sevdim seni.. Çok istedim yanımda olmanı, olamayışını affedecek kadar çok sevdim seni sevmeyi. Aşkın hep mutsuzluk, verdiğin sonsuz umutsuzluğu umursamayacak kadar çok sevdim yanındaki huzurumu.. Çok sevdim seninle olan her şeyi, sorgulamadan sevdim…

‘Evet.. Bitti.. Terk ettin beni, kimse seninle olmayacak yalnız öleceksin’ demişsin son mesajında. Aşkın beni öldürmüştü oysa çok önce, bu sözleri ruhum bile duymayacak kadar uzaklaşmıştım bu dünyadan..

Hep seninle yeni bir hayata hazırdım, yeni huzurlu, mutlu bir hayata.. Nefes almadan yaşamak ne kadar mümkünse, birlikte olmamız da ancak o kadar mümkünmüş meğer bilemedim. Ne ağlamaktan usandı gözlerim seninleyken ne de kırılmaktan bıktı kalbim.. Ben direndikçe sen daha da artırdın şiddetini saldırganlığın ve suçlamalarının.. Yine usanmadım ağlamaya, bıkmadım kırılmaya ama öldüm.. Sana verdiğim yıllarımın sonunda hiç yol kat edemediğimizi gördüm. Yüzümü hayata döndüm ve işte seni en derinlere gömdüm.

Nasıl zor oldu bir bilsen mailleri silmek tek tek.. Önce kendimce daha önemsizleri sildim, bazılarına kıyamadım bıraktım. Sonra yazdığın her hakaret dolu, beni suçlayan mesajınla bir bir silmeye başladım anılarla dolu mailleri. Bir kelimenin dünyaları anlattığı, bir hikayenin beni saatlerce ağlattığı, asla kaybetmeyi göze alamayacağım mailleri içim acıyarak, dudaklarım bükük sildim. Resimler mi, onları hiç sorma.. Tek tek açtım hepsini. Gözlerimin içine nasıl da sevdim dediğim adam gibi bakıyordu.. Hep yanımda, canımda kalacak gibiydi. Bu büyük aşk nasıl da gözyaşlarımla eriyordu şimdi, nasıl da siliniyordu. Resimleri, mailleri, mesajları silmek nasıl da kolaymış anıları silmeye gelince sıra anladım. Anıların da tümünü sil diyebileceğim bir butonu olsaydı keşke her şey ne kadar kolay olurdu. Hatta kalıcı olarak sil diyebileceğim bir yer olsaydı.. Yoktu işte..

Her an aklımdaydı.. Kalbimle beynim arasında sürekli mekik dokuyan bir iletişim.. Ve bundan deli gibi etkilenen gözlerim. Ne etrafımda konuşulanı duyabiliyorum ne de görebiliyorum içimdeki kavgadan. Ne kadar sevmişim, senden vazgeçecek kadar çok..

Tek bir seferde silip atsam hayatımdan, hatırlamasam, öylece yaşasam.. Belki de hiç vazgeçmeyeceğim bu hatalarımdan. Şimdiden içimde buruk da olsa bir sevinç var aslında. Ayrılma kararımın katiliği bu farkındayım. Hiç bu kadar kararlı ve uzun zamanlı olmamıştı ayrılık seninle. Tamam kabul ediyorum hala gözüm telefonda ama bu da geçecek biliyorum. Geçireceğim bu günleri ve sileceğim üzerimdeki bu kara izleri. Seni çok sevdim vazgeçecek kadar hayatımdan, ya da senden vazgeçecek kadar çok sevdim. Sevdim sevmediğinden emin olduğum kadar.. Sevdim benim olmadığın ve olmayacağın kadar..

Yarın da kolay geçmeyecek, öbür gün de.. Ne kadar daha sürer bu ölüm çığlığı içimde bilmiyorum. Elbet bitecek ve o zaman ben yeniden ben olacağım. Sende kaybettiğim beni yeniden bulacağım ve işte o zaman kendimle gurur duyacağım.