- Kategori
- Aşk - Evlilik
Vazgeçtiğimi anladım..
Bu sabah uyandığımda güneş yoktu gökyüzünde. Bulutlarsa akşam nasıl bıraktıysam aynı yerlerindeydi. Değişen bir şey yoktu...
Belli belirsiz gözlerim bir şeyler aradı. Sonra bugün iş günü olduğunu hatırladım ve hazırlıklarımı tamamladım. Koyu bir kahve yudumlandı en son. Dönüp geriye baktığımda sadece uyuyan meleğimi gördüm. Minik bir başlangıç öpücü alarak evden çıktım.
Gün boyu yoğunluk bir türlü rahat bırakmadı. Kafam artık içice kazan gibi olmuştu. Bir an birden bire ince bir sızınlamam oldu. Kafamı kaldırdığımda penceremden siyah bulutların selam verdiklerini farkettim. İşte ben o siyah bulutlarla selamlaştığımda vazgeçtiğimi anladım. Acıydı ama maalesef ki yaşanan buydu. Önüme bakmak için düştüğüm yerden kalmak için meleğimi korumak için ve bu içinler uzadıkça uzadığı için ben senden vazgeçtim.
Ellerimi tutmayı sevmediğin için, saçlarımı okşamayı sevmediğin için, seviyorum deyip sevginin uğruna hiç bir şey yapmadığın için, sadece suçlamayı bilip beni etrafa savurduğun için, canımı bile bile acıttığın için, bir gün bile yarim demeyi içinden geçirmediğin için vazgeçtim senden..