Ve Ay

Ve düştü.

Nasılsa sabah olmayacak, dedi, onun için gecenin dibini bulun! (Şişe?)

Bizim gibi düşünen çok olmuştur. Nasılsa sabah olmayacak, ne halt yerseniz....Basit kaçtığının farkındayım. Gülhane'de akşamları ne güzel konserler olurdu o zamanlar, gidip eğlenirdik, beğen beğenme gırla ses olurdu.

Ve kalktı.

Sabah, değil, olmadı, olmayacak onlar için, masadan kalktı. Kanepeye uzandı. Papyon anında kucağına atladı. Yanılmıyorsam vals dinliyorlardı. Baba ve oğulları bestelemiş, onlar da dinliyorlardı. Dans eden var mı? Biz bu gidişle nasılsa sabahı göremeyeceğiz.

Ve yattı.

Hemen kaldırdılar onu. Elinden, başından, kaşından saçından yakalayıp....Sıcaktı. Kapılar, pencereler, bütün balkonlar açıktı. Hem yaz, hem de yazdı, dertleri saçılan. Sıçan meselesine tarih değişince geleceğiz, o dedelerimizden hatıra.

Ve ay.

Kalabalıkları severim, dedi. Kalabalıklarla eğlenmeyi. Sanki zaman orada durur. Kalabalığın içinde kaynar gider hem zaman, hem de ben. Zamanla kendimi burada eşitlemiyorum elbet, o kadar da şey değilim. Şey...

Ve.

Sabah oldu, ama onlar için değil, onlar hep gecede kaldılar, o gecede. Belki eğlenmeye devam ederlerdir ya da sonsuza dek öylece vıdı vıdı vıdı....

Ş..Y.