Ve biten yıllar....

Ve perdeden baktığında, perde açık renk olmasına karşın, yüzü bir gölge gibi uzuyordu karşıda! “evet, biliyorum! Aramaızda yaşanan bu hikaye çok uzun! Bu kavgadan ne sen galip çıktın, ne de ben mağlup oldum!”

Sessizliğin sesini dinliyordum ve kulaklarımı iki elimle sımsıkı kapamıştım karşı tarafı duymamak için!

“Sana karşı bağırmak istiyorum! Ve tüm pisliklerini ortaya dökebilmek! Seni yok edip ben var olmak istiyorum ilişkimizde!”

Hala hiç bir şey duymuyorum! Tıpkı denize derin dalmış gibiyim! Herşey bambaşka gözüküyor buradan!”

“Benim kükrememi işit! Beni başkalaştırmaya çalıştığın onca yıldan sonra gerçek olan tek şey, benim sana olan ÖFKEM!!!!!!”

Hayatımız çürümüş bir domates gibi salça, salça kokuyor! Rengi de, kokusu da, tadı da farklılaşmış durumda! Tıpkı bu ilişkimize benziyor; zamanla kokan ve bozulan bir domatese benziyoruz biz!

“Beni duymamazlık edemezsin! Ben çürümüş ilişkimizin AĞIZ KOKUSUYUM!”

Oysa ne kadar da çok içselleştirmek istemiştim birlikte var oluşumuzu... Oysa ne kadar kocaman bir hayalmiş bu durum! Yıllarca aşk deyip, soysuz bir sevgi için bile çekilmeyecek, bu ilişki denen işkence içinde buldum kendimi!

“Konuşşşşsanaaaaaa be ADAM; ADAM mısın sen????!!!!”

Herşey, oysa ki, bir denemeden öteye gidemeyecekti! Ve sağlıksız karakterlerimizle, bundan daha marazi(hastalıklı) ilişkiyi beceremezdik! Aşk ve biz kocaman birer YALANCIYIZ!!!!!

“SANA SÖYLÜYORUMMMMMM; HERŞEY BİTTİ!!!!!!!!!!!!!! BİİİİİİİTTTTTTTT-TTTTTTİİİİİİİİİ!!!!”

Ve herşey biti!

İyi yıllar!!!!!