Ve gidiyorum yalan misali..

Bir hayaldi kurduğum..
Sadece sana kurulu bir hayat, bir zaman dilimi…
Ol(a)madı!

Düşünmeyi unutmak istiyorum şimdilerde…
Her harf ‘sen’ olmak adına beynime yerleşiyor…
Bense istemiyorum..
Hiçbir kelime, hiçbir cümle…
Olmuyor !

Alıyorum kalemi elime, beynimi işgal eden tüm harfleri bırakıyorum satırlara…
Önce, sallanıyorlar kalemimin ucunda…
Sonra, düşüyorlar gelişi güzel satırlarıma..
Tek hamle, bin kelime gözlerimde…
Her biri çok ağır, taşınmıyor anlamaya çalışmadan!
Dört yanım çığlık…
Harfleri unutmak,
Kelimeleri birer birer aklımdan, bilinmezliğe sürüklemek..
Boşlukta dolaşmak istiyorum!
Olamıyor!

Seviyorum, seviyorsun, seviyor !

Bir duygu, bir çelişki…
Ben seviyorum ‘düş’ gibi..
Sen seviyorsun ‘hayal’ gibi…
O seviyor ‘masal’ gibi…

Sevmek? diyorum sessizce…
Düşlerime hapsediyorum duygularımı..
Seviyorum, sevdikçe düş’üme saplanıyorum !

Hayal kurar gibi seviyorum senli düşünceleri.. Bir masal oluyorsun, kelime kelime içimde büyüyen… Susuyorum sensizliğe..
Sadece sen, bir hayal ve ben…
Yani ‘sevmek’ bende ki ‘sen’…

Susuyorum, susuyorsun, susuyor…

Bir istek, bir eylem…
Ben susuyorum ‘yalnızlık’ gibi…
Sen susuyorsun ‘hüzün’ gibi…
O susuyor ‘acı’ gibi…

Susmak? diyorum korkarak…
Haykırıyor içim.. Yalnızlığa bürünüyor tüm sesler… Acıtıyor suskunluk, hüzünü..
Kelimelerim saklanıyor kendinden…
Boğuluyorum bukadar sessizlik içinde !

Seviyorum; ‘düş, hayal ve masal’...
Susuyorum; ‘yalnızlık, hüzün ve acı’...
Ve gidiyorum;
Yalan misali….