Ve son samuray(!) İsa Gök te(n) düştü!

Değerli arkadaşlarım! aslında bu konuda yazmayacaktım. Çünkü görüntü karşısında bazen yazmak bile kifayetsiz ve faydasız kalır.. Ancak değerli blog yazarı ÖMER ÖZDAMAR arkadaşımın konu ile ilgili duygu dolu yazısını görünce benimde böyle bir başlık atmak içimden geldi.

İsa Gök belki de son umuttu lakin oda yemin etmek için ezile, büzüle kürsüye varınca; son umut olmaktan çikip, sonu gelen siyasetçiler listesine girip un, ufak oldu gitti. Tarih, herkese tarihi fırsatlar sunmaz, lakin herkeste tarihi fırsatları kullanabilecek takla vata sahip olamaz. Madem gelip kürsüde takla atacaktın o kadar afra, tafraya ne gerek vardı kardeşim! Madem sonunda eğilip diz çökecektin değnek yutmuş gibi dik durma numarasının anlamı neydi? Madem sonunda tilki gibi kürkçü dükkanına gelecektin aslan postuna bürünmenin alemi neydi. Madem siyasi kariyerini kellenin düşmesi (vekillikten düşme) korkusuna kurban edecektin; kelli, felli meydana çikmanin anlamı neydi. Madem sonunda küçük yemlere(paracıklara) yem olacaktın, yemin etmem gibi büyük yeminleri yiyip yutmanın ne anlamı vardı.

İnsan bazen tutum ve davranışları neticesinde öyle bir yüceleşir ki özel anlamlar taşiyan adı ve soyadı ile adeta özdeslesir lakin görüne o ki bu şiddetli düşüşten sonra ne gök kaldı ne de gökte İsa!