Veda Mektubu

  Bedenim burada olsa da, gittiğimi ve giderken acı çektiğimi bil. Kalbime, düşüncelerime düştüğün gün senin için yaratıldığımın keşfine varıyorum. O zamanlar sen bilmiyordun ve söylediğimde de inanmıyordun.

  O günden sonra benimle yaşadığını ve senin için seni istediğimi, Allah'a yalvardığımı, senin uğruna ölmeyi göze alabileceğimi, benim dünyaya geliş sebebimin sen olduğunu anlayamadın bir türlü. Kendimle savaştım günlerce, acıların için Allah'a dua ettim. Sen bilmeden. Etrafında olmamı garipsedin. Aylardır seni görmeyişimin verdiği acıyı bilmeden ittin beni gözlerinle, çok uzaklara.

  Şimdi bana düşen gitmek. Etrafında olmamak, seni rahatsız etmemek, kaybolmak. Görünüşün, duruşun. o bakmaya doyulmaz gözlerin senin olsun ama ruhun hep benimle olacak. Allah'a götürüyorum onu şahitlik yapacak bana. Elini tutamasam da ruhunu saracak ruhum.

  Senin bir parçan olamamak acı veriyor bana, ama ah şu yasakların. Ölüp ölüp dirildiğimi de görmeyeceksin. İçimdeki seni yaşatmak için yaşama tutunduğumu da. Kahrolacağım ama sensiz olmayacağım. Evet evet vazgeçmeyeceğim. Gitsem, ayıplansam, yadırgansam, kendimi suçlasam bile, asla asla ruhumu bırakmayacağım kalabalıklara.

  Hayalin hüznümü büyütüyor, biliyorum. Bir gün bir yerde öleceğim senden habersiz. O zaman senden bir isteğim var. Canlıma sarılmadın, mezarıma gül kokunu getir de toprak altında nefessiz, sensiz kalmayayım. Ve başucuma sokulup "evet, şimdi beni sevdiğine inandım" diye mırıldan o güzel sesinle.

  Bedenini sana emanet ediyorum. Ve bil ki bir daha seni kimse benim kadar sevmeyecek, inandığım seni sevdirmeyecek.

Gidiyorum... Hoşçakal...

Dualarımla...