Veda

Sen yanıbaşımda olsanda bana çok uzaktaydın. Hislerim bütün yolları sana çıkarsa da bütün yollar çıkmaz sokak gibiydi. Duygularımı açığa kavuşturduğumda sen yabancı gibi davranmaya başladın. Gitmek istedim buralardan, olmadı. Gidebildiğim kadar uzağa gitmek. Buralardan uzaklaşmak istedim. Duygularımın hafiflediği yere gitmek istedim. Küçük bir sahil kasabasına, dağlara. Ama olmuyor, gidemiyorum. Bir yanım kalk gidelim öbür yanım otur oturduğun yere diyor. Kuş olup ıçmak isterken ağaç olup kök salıyorum.

Vedalar hep zor gelmiştir bana. Koşuyorum sensizliğe hiç durmadan. Sensizliğin karanlığında korkuyorum aslında. Sensiz kalmaktan korkuyorum. Geceme su gibi dökülse sesin, uzaklardan da olsa ben duyarım o sesi. Gündüzüme güneş gibi doğsa gözlerin ve her bakmam da gözlerimi kamaştırsan. Sevdan üstümü yorgan misali örtmüşken, gözlerin sanki bir yabancı gibiydi. Zaman ayrılığı vurur dipsiz sevda kayalıklarında. Rüyası olmayan sonsuzlukğa bırakma beni. Gel kurtar beni bu yalnız, ıssız, bi o kadar da tutsak olduğum sevdadan. Yıldızlar yukarıda parlarken dalgaların dans etmesini seyredelim. Ağlamak geliyor içimden ansızın. Söz geçer mi sanıyorsun göz pınarlarıma. Soğuk olan umutlarıma sarılacak, belki de bir damla kalan gözyaşımı en sona saklayacağım. Gitmek mi yoksa kalmak mı zor bilmiyorum kaybolsam da gözlerinde.
Çocukca tebessümlerim neye yarar ki! Boş olan kalbimi avutmak kolay olmuyor yakıyor sevdan kor ateşi gibi. İçine ayaz işlemiş sarılamadığım sevdaya. Taşımıyordu artık yüreğim kaybolan baharların arkasında kalan umutlarımı.