Vedana kol kalkmadı

Ekime hasret düştü kokusunda rayların
Kara tren kalkmadan gelir demişti içim
Sittin sene ayrılık dokusunda ayların
Şaşkınlıkla aradım bulur demişti içim.

İstasyonlar ayırdı sinem bildi kaniden
Nasıl isyan edilmez sev diyorken sözlerin
Ulaşacağım derken haber geldi aniden
Sızısında kaldıysam kara üzüm gözlerin.

Bunca aradan sonra bir görünüp kayboldun
Tren rayı ağlıyordu haz almadım gardından
Madem ki gidecektin? Can bana hangi yoldun
Vedana kol kalkmadı bakıp durdum ardından.

Gönlün çarmıha gerip çekip gitmektir adı
Hiç oldu vakitlerim seni bulup sarmadan
Esip gürlüyor rüzgar talan etmektir badı
Ömrüm vefa eder mi makberime varmadan.