Vedat Okyar- Orhan Şengürbüz

Sporda, iki günde iki büyük kayıp: Önce Orhan Şengürbüz, ardından Vedat Okyar…

İkisi de insan incitmekten kaçınan, ikisi de sportmen, ikisi de adam gibi adam… Yerlerine, onların yarı kalibresinde insanlar oturtulsa, razıyım. O zaman bu kadar ağır gelmeyecek ölümleri belki de.

Ama… Vedat Okyar’ın topçuluğu zamanında henüz dünyaya gelmemiş olanlar, bugün önce bir takımla anlaşıyor, ardından bir başka takımla yüzü kızarmadan sözleşme yapıyor. Ve o güzide kulüplerimizin yöneticileri buna çanak tutuyor…

Bir başkası, seyirciye el kol hareketiyle küfrediyor; öbürü misafir takım oyuncusunu tekmeliyor. Ve onların teknik direktörü, tepki göstermek bir yana, o topçulara sahip çıkıyor.

Gel de Vedat Okyar’ın ardından ağlama!... Gel de Orhan Şengürbüz’ün kaybına kahrolma!... Gel de Metin Oktay’ı arama, Dozer Cemil’in vakitsiz gidişine yanma!...

Bir ülkede cücelerin gölgesi, boylarını aşmaya başladıysa, o ülkede güneş batıyor demektir… Aslında o cüceleri yaratan bizleriz. Bir kez farkına varsak kim olduklarının, bir daha boy veremeyecekler ülkemin topraklarında…