Vefa duygusu

Vefa duygusu; insan yaşamında kişiliğinin en önemli önemli göstergelerinden biri olduğu gibi en hasas ve zor kavramlarından biri olduğunu gözlüyorum.

Her insanın yaşamında kendisine katkıda bulunan, emeği geçen veya yol gösteren birileri olmuştur ve bunlar insan yaşamının akışına bir şekilde etki bile ederler.

İşte her insan oturup vefa duygusu (taşıdığı değil) taşıyacağı insanları listelese ve bunlara gönül hoşluğu yaşatsa kişiliğinin gelişimine saygınlığına katkılar sağlar ama durum geçmişe takılı kalmaya dönüşebilir mi?

İşte bu konuda iki farklı davranış biçimini gözlüyorum ki; birincisi vefa duygusuyla geçmişe takılı kalıp yük taşıyarak özveride bulunan, bir diğeride işİne yarayandan gereği kadar yararlandıktan sonra unutup giden veya yok sayan.

Aslında her iki davranış biçiminin tam doğru olmadığını; takılı kalmayacak ama yok saymayacak bir davranış biçiminin kişiliğin insani olduğunu düşünüyorum. Desteğe, bağımlı hale gelinmemeli ama unutulmamalı da, gereği kadar yararlanıp yok sayılmamalı aksine "gereği kadar gönül hoşluğu hissettirilmeli" çünkü bir kez katkıda bulunan tahmin edilmedik yeni katkılarda bulunabilir, bulunmasa bile...

VEFA İstanbulda bir semt değil, İstanbul'da bir semte isim olarak konan insani bir duygudur.