Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

02 Şubat '21

 
Kategori
Dostluk
 

Vefa Üzerine

Uzun zamandır yazmak istiyordum bu konu ile alakalı. Konu ne? VEFA! Günümüzde sözlük anlamı dışında kullanıldığına inanıyorum. Yazacaklarım da insanların kullandığı bu anlam ile ilgili olacak. Sözlük anlamı ile düşünürseniz belki yazacaklarım ile kelimenin bağlantılı olmadığını düşünebilirsiniz.

Bana göre gönül borcu, görev gibi görülüyor vefa. Ya da karşılık gibi. İnsanlar az çok bir şekilde ilişikte olduğu insanlara karşı çok fazla alttan alabiliyorlar mesela. Yanlışları söylemek konusunda, ya da ona destek olmak için istemeseler de vefa duygularını öne çıkarıyorlar. Bazıları ileri gidip sevmeyi bile buna bağlayabiliyor. Uzun zaman önce zor bir döneminde yanında olan, kendisi ile ilgilenen ama hiç haz etmediği birine karşı sırf o ilginin, zor durumdaki desteğin hatrına yardımcı olan, bunu isteyerek değil de sözde vefa duygusu için yaptığını ısrarla dile getiren bir tanıdığım olmuştu. Üçüncü kişi olarak o kadar acı ile izledim ki bu durumu. O gün bir şeyler değişti ben de bu vefa ile ilgili. Asla istemediğim hiçbir şey yapmadım mesela, istemediğim hiçbir ortamda bulunmadım, yanında olmak istemediğim kimse ile muhatap dahi olmadım. Bu insanları kandırmak gibi geldi bana. Sonra başka düşüncelere daldım. Dedim ki kendime, Sorgula! Yanındakilerin kaçı sen olduğun için yanında. Yanındakilerin kaçı sana değer verdikleri için yanındalar. Evet, sayı bir hayli fazlaydı ancak bu kahrolası zihnim belki de insanoğlunun yaptığı en adice davranışa zorluyordu beni. En yakınlarından şüphe duymak, onlara güvenmemek. Sevginin, ilginin, muhabbetin ve buna benzer her şeyin hep samimi olanını aradım ömrüm boyunca. İhtiyacım olan tek şey sadece samimiyetti. Kötü de olsa, iyi de olsa. Benden nefret eden biri bile bunu dilediği gibi söyleyebilmeliydi bana. Ama ya nefret eden, ya da nötr olan, veyahut benim yanımda olmak istemeyen ama sırf zamanında onun yanında olduğum için benim yanımda olan birileri varsa? Bu düşünce hep deli etti beni. Sorgular oldum. Özellikle sevgi denilen duyguda daha da fazla sorguladım. Kimse duyduğu vefa için sevmesin beni. Kimse bana borçlu olmasın. Ben her ne yaptıysam helali hoş olsundu. Ben kendi isteğim ve irademle yaptım, karşılıksız ve beklentisiz. Kimse bana bir karşılık vermek zorunda olmasın istedim. Ama bunu yakınlarıma nasıl söylerdim ki? Kimseye benim yanımda sana yaptığım iyilikler için mi duruyorsun diye soramazsın. Bu adice düşünceye sahip olmama rağmen, bunu davranış şekline dönüştürmemem gerektiğini düşündüm hep. Ve bir karar verdim. Asla birinin sana yardım etmesine izin verme dedim kendime. Sadece yardım da değil, karşılıksız yaptığım bir şeyin karşılığını ödemeye kalktıklarında asla kabul etme. Sandım ki kendimi böyle koruyabilirim. En son birkaç problemini hallettiğim biri önce konsere götürmek istedi beni. Reddettim. Birkaç gün sonra bir mekanda alkol alalım reddettim, sonrasında bari bir kahve içelim dedi ve ben yine kibarca reddetmeyi seçtim. Ve bana ‘’İnsanların kendilerini iyi hissetmeleri için onlara yardımcı olmalısın, onlara fırsat vermelisin’’ diye bir cümle işittim.

Evet, yaptığım buydu. Kimse bana minnet duyduğu için bir şeyler yapmak zorunda kalmasın derken, onların bana daha çok minnet duymalarını, daha fazla borçlu hissetmelerine neden oluyordum. Yani en son istediğim şeyin olmasını kendim sağlıyordum. Aslında onları bırakmak, bana göre olmayan ama onlara göre ödenmesi gereken o borçları ödediklerine ikna etmek, sonra da vicdanlarının rahatlamalarını sağlamak gerekliydi. Kendilerini rahat hissettiklerinde zaten yanımda olmak istiyorlarsa olacaklardı. Ben yanımdakilerden korktuğum şeyi onlara yapmaktan çekinmemişim. Ama o kadar işlemiş ki bu davranış içime, hala aynı şeyi yapıyor, insanların kendilerini rahat hissetmelerine engel oluyorum. Maalesef bana borçlu hissetmelerine neden oluyorum.. İşte bu yüzden de yanımdakileri, çevremdekiler hala sorguluyor, varlıklarının amacını, samimiyetlerini ve hatta sevgilerini sorgulama hatasına düşüyorum. Ve bu hataya devam edeceğim…

 
Toplam blog
: 21
: 57
Kayıt tarihi
: 29.01.21
 
 

Işığa muhtaç bir gölge ..