Ver coşkuyu gitsin...

Önceki gün, Egemen Bağış’ı kameraların karşısına geçmiş büyük bir iştahla, Kuzey Irak’ta 4 Temmuz 2003’de yaşanan “Çuval Geçirme” olayının perde arkasında yaşananlarını anlatıyordu. Anlatırken ki halini izlerken bakın aklıma neler geldi.

Önce izlemeyenler için Egemen bağışın açıklamasından kısa bir özet: “ Başbakan 4 Temmuz 2003 de askerlerimizin başına çuval geçirilince, hemen Başkan Yardımcısı Dick Cheney’i aramış ve “Bırakın çocukları” demiş!” ve Amerikalılar, askerlerimizi bırakmış...”

Hani mahallenin bıçkın delikanlısı ve onun etrafında toplanmış gençler zaman zaman giderler ona buna posta koyar ya da kapışır gelirler ve daha sonrada kahvede dinleyici kitlesini bulduğu zaman başlarlar anlatmaya ya. İşte aynen öyle…

Ya madem böyle bir siyasi karalılık ve etkili bir diplomasi vardı da, niye o zamanlar açıklamadınız bunu? Bak millet 6 yıldır bu konuda demediğini bırakmadı size! Yoksa amacınız gol üstüne gol atmak mı? Ne demek istediğimi açayım biraz! Hani şu geçen gün Başbakanımız Davos’ ta esti gürledi ve yurda döndüğünde “Davos Fatihi” ilan edilmişti ya… Hah işte o yüzden şimdi de Egemen Bağış bey, eski defterleri açıyor sanırım. Anlayacağınız, baktılar ki, seçim arifesi kahramanlık destanları prim yapıyor ve istatistiklere tavan yaptırıyor, ver coşkuyu gitsin…

Biliyor musunuz bu olanlar beni korkutmaya başladı. Çünkü bu tip durumlarda insanlar anlattıkça anlatır ve bu arada kendi kendini doldurmaya başlarlar. Hal böyle olunca da seçim yatırımı olsun diye yarın bir gün bir elde bayrak, diğer elde yalın kılıç sağa sola sınırdan içeri dalmışız, cihan harbi falan çıkarmışız. Zaten Ortadoğu’da kritik bir coğrafyada yaşıyoruz, Allah muhafaza…