Ver oyunu, konuşmaya yüzün olsun!

“Politikacılarımızı nasıl bilirsiniz?” diye, halkımıza bir soralım. Bir çoğumuz “Hiç birine güven olmaz, hepsi üçkağıtçı, rüzgara göre dümen kıvırırlar. Seçimden önce söz verirler, başa gelince hiç birini yapmazlar. Köşe dönmeye meraklı insanlardır, sadece akrabalarına yardım ederler” gibi bütün olumsuzlukları sayacaktır.

Sevgili halkımıza cumhuriyetin tanımını hatırlatmak istiyorum izin verirseniz. Cumhuriyet ya da demokrasi, halkın kendi kendini yönetmesi anlamına gelir.

Yani seçimlerde bir zahmet sandığa gidip oy kullanacaksın, hükümetin yaptığı işleri yakından takip edeceksin, eğer beğenmiyorsan, fanatik futbol taraftarları gibi aynı partiye devamlı oy vermeyeceksin. Gerektiği yerde, demokratik platformlarda tepkini ve övgünü göstereceksin. Elektronik posta ile, ya da o yoksa mektup yolu ile görüşlerini, bulunduğun şehrin hem muhalefetten, hem de hükümetten olan milletvekiline bildireceksin.

Ama en önemlisi oy vermektir. Oy kullanmayan vatandaşın, memleketin gidişatından şikayet etmeye hakkı yoktur.

Hükümetler bizi temsil ederler. Politikacılarımız ülkenin profilidir.

Şimdi adama sormazlar mı, “Neden beğenmediğiniz politikacıları yönetime getiriyorsunuz?” diye… Seçimlerde neden bu kadar az insan oy kullanır , sonra da kendi istediği parti başa gelmezse dövünüp dururlar?

Bakınız Ecevit, ne kadar dürüst ve doğru bir siyaset adamı olmasına rağmen, çok az süre, ülkenin başında idi. İsmail Cem ise bunun bir başka örneği. Herkes onların adam gibi adam olduğunu söylüyor fakat oy vermiyorsa, bunda bir ikiyüzlülük aramak gereklidir.

Ne yazık ki, bu siyasetçilerin, yaşarken değerlerini bilemedik, hiç değilse hayatta olan, halka hiç yalan söylememiş, büyük vaatlerde bulunmamış ama çok çalışacağına emin olduğumuz, diğer siyasetçilerin kıymetini bilelim ve politika ortamını daha temiz ve haklı bir duruma getirelim.

Ülkede oylar konuşsun, silahlar değil…

Resim: www.peterkuper.com/politics/politics.htm