Vizyondan

Son Osmanlı namı diğer Yandım Ali...

Hiç fena değildi doğrusu hafta sonuna sığdıramadıklarınızı hafta başı yapanlar! Bende sizdenim.

Görenler göremeyenlere anlatsın lütfen, bu film izlenmeli her ne kadar abartıldığı gibi olmasada hüzün tablosu çizen sahneleri için ufak tefek kusurları göz ardı etmek istedim anlam bakımından şahaneydi...

Bu film önyargıları olan insanlar için iyi bir başlangıç olabilir, hele hele şu sıralar bu karmaşadan faydalanmak isteyenlere karşın birlik olmamız olmazsak ekmek kırıntılarının suratımıza fırlatılacagına dair hatırlatmalarla dolu bir film. Olaylara milli çıkarlar değilde hümanist bakışla yaklaşırsak o zamanlarda yaşamamış olmanın verdiği suküneti görebilmemizi sağlayan ve gerçekten anlamlı hatırlatmalarla dolu olan bu filmin blogcuların gözlerinden ve yüreginden geçmesini isterim.

Gelelelim filmin negatif taraflarına; Mustafa Kemal makyajı korkunçtu ayrıca o kadar güçlü bir kimliğin oyuncusunun kendine olan güvensiz tavrı ve kararsız duruşuda yakışmamıştı Mustafa Kemal duruşuyla heybet yaratan korkunç güçlü kimlikle tezattı açıkcası orada biraz eğreti durmuştu...

Dikkat yoğunlaştırmamız gereken durumlardan bir taneside çizgilerdeki kalanlar kurtuluş savaşı cephesinin çaresiz çehresi oldukca etkileyiciydi. Her ne kadar aksiyon eksikliği göze batsada ve filmin her saniye akışından sonra gelecek olan sahneyi rahatlıkla seyircinin tahmin etmesiyle birlikte esrarengiz bir gizem yok açıkçası tipik eski türk filmi gibi eski Cüneyt TARÇIN filimlerine benzemekle kasvetli bir doğa oluşturmakta.

Duygusal esareti ve Kenan İmirzalioğlunun oyunculuğu ve yine belirteceğim üzere duygusal milli tarafı aradaki farkı kapatmaya yetiyor.....

Benden bu kadar birde sizler izleyin bakalım belki benim yakalayamadığım nüanslar vardır.

TATLI SEYİRLER...