Volkan Konak... Seni takipteyim!...

İnsanların çok sevdiği sanatçılar vardır. O’nun bahsi geçtiğinde “çok seviyorum” diye dillendirilir ya, ben seviyorum dan öte aşık oldum bir sanatçıya… Evet aşık oldum bu yüreği güzelliklerle dolu Trabzonlu laz uşağına… Onu ilk olarak Mayıs ayında Bostancı Gösteri Merkezindeki konserinde izledim. Sahnesi müthişti, açıkçası hiç böylesi bir sahne beklemiyordum. Her ne kadar birlikte gittiğim kızım yaşındaki arkadaşım Yonca “Sema abla göreceksin ve aşık olacaksın” dediyse de böylesi bir performansı beklemiyordum. Ses güzel, şarkılar güzel, yürek güzel, görüntü güzel (uzun saç benim için çok önemli bir özellik) bir de tüm bunlara Cem Yılmaz onun yanında halt etmiş dedirten showmanliği eklenince aşık olunacak bir adam çıkmış ortaya…

Karadeniz insanı zaten nüktedandır, Volkan da yaşadığı olayları tipik Karadeniz aksanıyla öyle güzel anlatıyor ki ortaya fıkra tadında konuşmalar çıkıyor. Kah babaannesini, kah ağabeyini, kah çocukluğunda yaşadığı olayları anlattığında salon gülmekten kırılıyordu. Çenem gülmekten ağrıdı hatta bir ara off yeter dedim. Kendi şarkılarının yanı sıra türkülerle bezediği repertuarı ve protest söylemleri, Nazım’ın şiirleriyle yaptığı kolaj muhteşemdi. Salonu tıklım tıklım doldurması ne kadar sevildiğinin kanıtı idi. Sen kalem ol ben kağıt çalarken hocamı (Ömer S.Çetin) arayıp dinletiyorum. Neşe’mi arıyorum, o kadar mutluyum ki paylaşmak istiyorum onlarla.

“Karadeniz Müziğini Evrensel Müzik formlarıyla buluşturarak, özgün bir yapıda yeniden şekillendiren Türkiye’nin her bölgesinden çok sayıda hayranı olan Volkan Konak, sosyal duyarlılığı gelişmiş bir sanatçımızdır. İki yıl süren Çernobil araştırmasıyla bu facianın Türkiye ve de özellikle Karadeniz Bölgesi üzerindeki etkilerini derleyip, belgelendirmiştir. Yıllardır Karadeniz Bölgesindeki Kanser vakalarının artışına dikkat çekmek için uğraşan Volkan Konak; bölgeye "Kanser Araştırma Hastanesi" kurulması için mücadele etmektedir.” şeklinde onun hakkında bilgiler veriliyor internette. Bostancı’da yaptığı protest konuşmada hepimizin tepkili olduğu konuları dile getirdiğinde salon inlemişti alkıştan, düşüncelerimize tercüman olmuştu.

Onu ilk izlediğimde, şöhretli bir sanatçı olmuş ama şımarmamış, alçak gönüllü, duyarlı, merhametli, naif birisi olduğunu hemen anladım. Konser sonunda arkadaşıma “Onunla tanışmak için dışarı çıkmasını bekleyelim mi” dedim. Kabul etti ama eşi de bizimle bekleyecekti ve o bu fikrimize pek sıcak bakmamıştı. Her şeye rağmen başladık beklemeye tam kırk dakika kadar sonra çıktı dışarıya. Bu zaman zarfında çeşitli düşenceler geçti aklımızdan. Acaba çıkınca kaçar gibi jipine binip uzaklaşacak mıydı? Böyle yaparsa gözümden düşecekti ve hayal kırıklığı yaşayacaktım. Beklerken onun çevresindeki görevlilerden birkaç kişiyle konuşup böyle bir şey yapar mı diye sorduğumda “Yapmaz merak etmeyin” cevabıyla biraz olsun rahatladım.

Nihayet çıktı, çıkmasıyla birlikte, bizimle birlikte bekleyen ve konuşmalarından onun ilkokul arkadaşı olduğunu anladığım bir bayanla sarılıp öpüştü önce. Sonra da bekleyen biz dahil yirmi otuz kadar hayranıyla sarılıp öpüştü ayrı ayrı ilgilendi, dinledi ve tek tek fotoğraf çektirdi. Ödemiş’e gideceklerdi acelesi vardı buna rağmen herkesle özel olarak ilgilendi ve kırk yıllık dostmuş gibi davrandı. Genç bir delikanlıyla çekilen fotoğrafın ardından “Olmadı bir daha çekin flaş patlarken gözümü kapadım dedi, bu kadar beklemiş benimle fotoğraf çektirmek için doğru düzgün olsun” dediğinde onu daha da çok sevdim. Ve ayrılırken ona doymadığımı tekrar görmek istediğimi hissettim.

Üzerinden kısa bir zaman dilimi geçtikten sonra Kuruçeşme Arena’da çıkacağını öğrendim. Hemen Yonca’yı ve gidebilecek başka arkadaşlarımı da aradım. Biletlerimizi internetten aldığımda daha o an içim mutlulukla dolmuştu. O’nu görecektim, çok özlemiştim. Günü geldiğinde büyük bir mutlulukla koyulduk yola. Kuruçeşme Arena mekan olarak çok güzel ama eksikleri olan bir yer. Yakından izlemek için sahne önünden bilet almıştım. Ama bir yükseltisi olmadığı için görmekte epeyce zorlanarak izledik. Türbin kısmı daha mantıklıydı. Sahneye çıktı ve aynı performansla şarkılar söyledi, güldürdü, hüzünlendirdi. Ben yine hocamı arayıp aynı şarkıyı dinlettiğimde bana “Semoşum daha yeni gitmedin mi adamın konserine, deli misin kızım sen yoksa aşık mısın?” diye sorduğunda “Hocam vallahi aşık oldum, takipteyim, o nereye ben oraya” diye cevapladım. Yine de aynı keyifle, coşkuyla izledik. Hele O’nu ilk kez izleyen benim tavsiyemle taa Silivri’den gelen arkadaşım da “İyi ki gelmişim” deyince daha bir hoş oldum. Bu arada ben onu ilk izlediğim andan itibaren önüme gelen herkese hem de durup dururken Volkan Konak’ın konserine gittiğimi ve muhteşem olduğunu anlatıyor, mutlaka gidin seyredin siz de aşık olacaksınız adama, deyip duruyordum. Bu kez çok istememize rağmen onun çıkışını bekleyemedik. Çünkü Üsküdar’a motorla gidecektik ve motorlar bizi beklemezdi.

O’nu bir iki ay içinde iki kez izledikten sonra hocamdan bir telefon geldi. Silivri festivalinde Volkan Konak’ı getirmek istediklerini öğrendiğimde havalara uçtum. Benim onun delisi olduğumu belki telefonunun bende olabileceğini düşünmüş. Menajerinin telefonunu alacaktım fakat o karambolda unutmuştum. Hocama çok memnun kalacaksınız mutlaka O’nu getirin diye de tembihlemeyi unutmadım. Vee kısa bir zaman sonra ben Silivri’deyim. Hocamın torpiliyle hınca hınç dolu konser alanında en öndeki yerime kurulup beklemeye başladım. Nihayet çıktı adamım ve seyirciyi kendisine hayran bırakan bir konser verdi. Öyle çok bizden biriydi ki bunu her an hissettiriyordu.

Konser sonunda yine bekleyip görmek istedim onu, kısa bir bekleyişten sonra sarılıp öpüştük ve birkaç ay içinde onu üçüncü kez izlemeye geldiğimi öğrenince ayrı bir ilgi gösterdi bana. Orada bekleyen erkek bir hayranı, O’nu daha önce hiç duymadığını ilk kez burada izlediğini ve hayran olduğunu söyledi. Gerçekten de onu bir kez izlediniz mi hayranı olmamak mümkün değildi. Menajerinin telefonunu da alarak ayrıldım oradan.

Hocamla bir çay bahçesinde geç vakte kadar oturduktan sonra onun esas her zaman gittiği mekan olan Şuayip’in yerine geldik. O da ne rüya mı görüyordum Volkan oradaydı, Belediye Başkanı ve bir grup insanla sohbet ediyordu. Hemen aralarına karıştım. Daha sonra başkan gitti ve biz bize kalarak epeyce sohbet ettik. Öyle tatlıydı ki bana “Aşkım” diye hitap etmesini herkese mutlulukla anlattım sonraki günlerde. Meğer Şuayip, karısının halasının oğlu imiş. Çok şaşırmıştım, eşini ne çok sevdiğini, öğrencilik yıllarından beri birlikte olduklarını vs. bir sürü şeyi öğrenmiş oldum. Uzunca bir sohbetin ardından imzalı fotoğrafını da aldıktan sonra onu bekleyen arkadaşlarına gitmek üzere ayrıldı yanımızdan.

24 Ekim Cumartesi akşamı İçerenköy Carrefour’un otoparkında Cumhuriyetin 86.yılı kutlamaları için havai fişek gösterisi ve Volkan Konak konseri var. Oradan yapılan her elli bin liralık alışverişe bir bilet veriliyor. Ben arkadaşlarımla ordayım, haydi siz de gelin…

Çok beğendiğim sanatçıları yılda bir kez konserlerine gider izlerim. Ama Volkan Konak’ı her ay izlesem yine doymayacağımı biliyor hissediyorum. O benim vazgeçilmezim oldu artık, aklıma geldiğinde içim mutlulukla doluyor, gülümsüyorum.

Volkan Konak seni çok seviyorum, Allah’ım yolunu açık etsin ve hep böyle kal…