Vurgun

Yüreğime takıp da bir çift sırçadan kanat
Uçup geldim dünyana Kafdağı’nın ardından
Çaldım kapını bin yıllık korkulara inat
Ateşti; nardı damarlarımda dolaşan kan

Bendim nabzında atan, kanını tutuşturan! 

Nisanda tomurcuktum, mayısta pembe gonca
Zemheri ayazında vurgun yemişim naçar
Terk-i diyâr edermiş ol gül solunca
Kırkıncı kapının yok ki kilidi açam yâr

Bildim, kırkıncı kapının ardındaydı bahar! 

Ben nazenin gülündüm sen dalımda şen bülbül
Ben çoban yıldızındım sense benzerdin aya
İflah olmaz vurgun yiyen ne gül ne de gönül
Ah yüreği kavruğum, hani hiç gitmezdin ya?

Sezdim, firaktan kalır vuslata bir avuç kül! 

Benginaz 1998