Vurulup alnından, uzanmış, yatıyor

"Vurulup alnından, uzanmış, yatıyor.

Bir hilâl uğruna Ya Rab; ne güneşler batıyor."

Mehmet Akif Ersoy, "Çanakkale Şehitleri" şiirinden.

Terör, kanlı yüzünü ülkemizde bir kez daha gösterdi. Şırnak'ta bir minibüsün silahla taranarak, 12 vatandaşımızın katledilmesinin ardından; çok geçmeden bu kez Gabar Dağı'nda 13 askerimiz, PKK militanlarının saldırısı sonucunda şehit oldu.

Türkiye'yi 23 yıldan bu yana bir karışıklığın ve çaresizliğin içine hapseden terör, ocaklara ateş düşürmeye ve yürekleri dağlamaya devam ediyor.

İlk bakışta Türkiye'nin dostu ve müttefiki olarak görünen Amerika'nın, Türkiye'nin aldığı sınırötesi harekât kararı hakkındaki sert tutumu; aslında Türkiye'nin terörle mücadelede ne kadar yalnız bir ülke olduğunu öyle ortaya koyuyor ki.

2001 yılında yine bir terör saldırısıyla canı yanan Amerika; 2003 yılında Irak'a girmiş, Saddam Hüseyin'i devirmiş ve "Irak halkına demokrasi ve özgürlük getireceğim." vaadiyle diğer Batılı müttefikleriyle Irak'ı ele geçirmiştir. Amerika, Irak'ı ele geçirdikten sonra da; ülkede savaş ve karışıklıklar hiç durmamış ve en sonunda Türkiye'yi acılara boğan sürece gelinmiştir.

Türkiye'nin bugün terör acısıyla kavrulmasında, biraz da "sözde müttefiki" Amerika'nın payı vardır. Yıllardır diplomaside verilen karşılıklı tavizler, bugün şehit düşen genç bedenlere, artık babasız büyüyecek bebeklere dönüşmüştür.

Kimine göre askerlik; "yan gelip, yatma yeri" değil. Kimine göre de teröristler; "bizim evladımız" olmakta. Bugün Türkiye, ister istemez bu iki farklı zihniyet tarafından yönetilen ve temsil edilen bir ülke konumunda. Ağızlar belki iyi laf yapıyor ama; icraat deseniz, ortalıkta yine bir şey yok. Ve Meclis'te kendine temsil hakkı tanınmış bir zihniyet, herşeye rağmen ülkenin bütünlüğünü tehlikeye sokacak söylemlerine yine devam ediyor.

Acaba bu acılı günler görülüp de, sandığa öyle gidilseydi; AKP hâlâ %47 oy alır mıydı?