Ya kırmızı olmalı lale, ya siyah

Ya kırmızı olmalı lale, ya da siyah....

Başka renkler anlatamaz seni, beni ve sevgimizi.
Sen ;
zor olansın, sana ulaşmak da zor, yüreğine girebilmek de.
hoyratsın, sanki fırtınalı bir deniz.
zalimsin, sevdiği oyuncağı bile kıran asi bir kız çocuğu.
güzelsin, ama sadece bana.
geceden daha koyu gözlerin, bir anne şevkatinde sımsıcak ellerin.
varlığın, mutluluk kaynağı seni delice seven yüreğime,
yokluğun, kerbela.
saçların alev alev, bakışın , gözlerimden ruhumu seyreder.
sen nihavent şarkılardaki gibi sevdasın gönlümde.
sen aşıkın elindeki mızrapsın saza vururken alemi titreten.
sen koyu bir gecesin ey yar , bir türlü gündüze erişmeyen.
ve yokluğun kara sevdam yokluğun
işte sen KIRMIZI LALESİN o zaman, kanatan, acı veren.
Ben ;
zoru sevenim bilirsin.
yüreğine girebilmek için azmı sabahladım o sokak lambasının altında?
hoyrat olan o fırtınalı denizde ne dalgalar yedim senin uğruna
boyumu aşan.
azmı kırdın sanıyorsun yüreğimi ey asi çocuk
ne farkım kaldı ki kırıp attığın oyuncaktan?
güzelsin... ama sadece bana.
sen zannetme ki tüm dünya alem aşık sana.
gece gözlerin bir işe yaramaz
sımsıcak ellerinde olmasa.
mutluluk kaynağımsın inkar edemem ama...
az mı suzuz bıraktın beni adına aşk denen o kerbelada.
bakışın gözden öte geçemezdi de ,
ben açtım ruhumu inan sana.
nihavent makamı şarkılar hep aşktan söz etmez
inan bana.
sevmeseydi seni böyle deliler gibi bu yürek,
sazın telinde ince bir tını kalırdın da...
saz neyleyeydi, mızrap neye vuraydı notada.
sen koyu bir gecesin ey yar , bir türlü gündüze erişmeyen.
seni deliler gibi sen yanımda yokken bile
ölümüne seven ben.
ve yokluğun kara sevdam , yokluğun...
işte ben bu yüzden siyah laleyim ey sevgili.
işte bu yüzden
ya sen olmalısın bu sevdada
ya da sen.
sen yoksan ben siyah LALEYİM O ZAMAN.