Ya sıradanlaşırsa...

Ya duyulmazsa sesim; bakamazsam bir daha o güzel yeşil yapraklara,

Sıradanlaşırsa koca bir yaşam,

Ürkek bir tavşan yavrusunun kalbi gibi çarpıyor kalbim.

Bir şey var ama anlatamıyorum.

Gökyüzündeki maviliği tercih ediyorum.

Kafamı çevirip gökyüzüne bakıyorum.

Sonsuz maviliğinde kayboluyorum.

Gece hava kararınca buluyorum kendimi,

Üzerimde yırtık bir palto cebi de delik üstelik,

Islanmış ben de sırılsıklam olmuşum.

Üşüyorum ama soğuktan değil mavisizlikten.

Titreye titreye uyuyakalıyorum.

Tek tesellim rüyalarımdaki masmavi gökyüzü,

Rüyalarımdaki çok daha güzel çünkü;

Hiç kararmıyor göküzü hep mavi,

Sen de var olan mavi gibi,

Bu da yetmezmiş gibi,

Bulutlarla oynuyorum.

Kahkahalarını duyuyorum bulutların,

Kimilerinin şimşek çaktı dedikleri,

Kahkahalarını...

Yaşam nehri bana doğru akıyor.

Bense kürek çekiyorum,

Ona doğru,

Yolun sonunda bir ışık beliriyor.

Işık bana huzur veriyor.

Beni çağırıyor;

Arkana bakmadan, duraksamadan gel diyor adeta...

Ya duyulmazsa sesim,

Bakamazsam bir daha o güzel yeşil yapraklara,

Sıradanlaşırsa koca bir yaşam....