Ya televizyon olmasaydı...

Bu cümlenin devamını herkes dilediği gibi yazabilir. Ama genelde bakıyorum hem kendime, hem çevreme, televizyon olmasaydı hayatım ne kadar değişik olurdu kimbilir?

Geçenlerde gazetelerde bir yazı okudum. Karadeniz Bölgesinde bir yerdi adını hatırlamıyorum ama bayıldım habere. Yaylaya elektrik gelecekmiş ama yöre halkı bundan pek memnun değil. Çünkü elektrik olunca televizyon da olur düşüncesiyle, güzelim yayla sohbetlerini ve eğlencelerini kaybedeceklerini söylüyorlar. Valla bravo.

Biz, şehrin, yayla şartları ile kıyaslanmayacak özellikleri varken bile televizyondan vazgeçemiyoruz.

Belki güleceksiniz ama ben kendimden örnek vereyim.

Mesela çok sevdiğim bir diziyi seyrediyorum, aklıma bir şey geldi, eşime söylemem lazım. İnanır mısınız, reklamları bekliyorum konuşabilmek için. İşte bu kadar yani.

Aslında bu örnekleri çoğaltabiliriz.Televizyonda program bittikten sonra sohbet etmeyi düşünenler, sonunda bir bakıyorlar ki, eşleri koltukta uyuyuvermiş.
Ya da eskiden evlerde bir tane televizyon vardı.Şimdi nerdeyse metrekareye bir adet düşüyor.Herkesin odasında var.Herkes kendi sevdiği programı seyrediyor.Sonuç;kopuk, birbirinden habersiz aile bireyleri.
Ben, çocuğu bir şey söylemek istediğinde "Bir dakika yavrum, şunu dinliyorum"deyip, çocuğunu dinlemeden odasına gönderen aileler biliyorum.Ondan sonra "Bu çocuğa ne oldu, anlamıyorum" derler. Anlamazsın tabii, anlatırken dinlemedin ki...

Evimize misafir geldi mi, seviniriz. Çaylar, kekler, pastalar... Sonra geç televizyon karşısına, hep beraber seyret. Odada çıt çıkmaz. Ne oldu ki şimdi? Herkes evinde seyrederdi zaten televizyonu. Sadece mekan değişikliği mi oldu misafirlik? Hani güzelim sohbetler, şen kahkahalar?
Yok yok, hakikaten

TELEVİZYON GELDİ, MUHABBET BİTTİ misali olduk.

Peki siz;
TELEVİZYONUM OLMADAN ASLA diyenlerden misiniz?
Yoksa,
TELEVİZYON MU ASLA diyenlerden mi?