Ya tozu dumana katarsın hayatta, ya tozu dumanı yutarsın...

Öyle zamanlar gelir hani, bıkar usanırsın ya her şeyden, "yaaa yeter artık" dedirten zamanlar vardır ya. Toslamışsındır bir aşka ya da paran pulun bitmiş bıçak kemiğe dayanmıştır, hiç bir şey yolunda değil, kör kader hep peşindedir sanki... Bir kere ters gitmişse işin, muhallebi yerken bile kırılır dişin...Her tuttuğun dal kurur, ellediğin herşey elinde kalır, bastığın yerlerde ot bitmez olur ya hani... Çıkmaz sokağa girmişsin, çıkış yolu bulamaz hale gelmişsindir..

Aynaya baktığında, yüzüne yalancıktan bir gülümse yerleştirirsin belki ama ya gözlerin!!! O yorgun ve umutsuz bakan gözleri görmek daha da üzer, bezdirir seni...

İşte tam da o zamanda salıver içindeki çocuğu. Sal gitsin kırlara bayırlara bir kelebeğin ardından, bir uçurtmanın peşinden. Kelepçeleme, engelleme onu, bırak özgürlüğün tadına varsın, anı yaşasın çocuğun. İçine hapsettiğin duvarları yık, engelleri kaldır...

Belki bir müziktir seni alıp çıkarıveren bu çıkmazdan, belki bir küçük seyahat, belki biraz başıboş dolaşmak, belki de kendine kalıp kendini sevdiğini hatırlamak. Çık dolaş yağmurda, iliklerine kadar ıslan... Karda yürü ayaklarının altında çıkan sesi dinleyerek... Sen kendine daha çok lazımsın unutma. Sen, sen değilsen şayet, birileri için O olman ne fark eder ki...

Bırak her şeyi bir tarafa, hiçbir şeyi, hiç kimseyi düşünmeden ardında bırak her şeyi, canın ne yapmak istiyorsa o an öyle davran. Ayıp mı; olsun varsın , ne fark eder ki... Düşün hele, kendin için yaşamadığın ne kadar uzun zaman oldu. Kendin için geçirdiğin zaman bile çevrene fazla gelmeye başladı değil mi son günlerde. Ömür boyu sırtında taşıdığın, fakat bir gün "yoruldum, sen biraz bekle, sonra yine alırım sırtıma" diye sırtından indirdiğin birileri tarafından suçlanmadın mı hiç?

İşte bu yüzden besle ruhunu ara sıra.

Kuşkanadına ser sevdalarını, akan sulara yaz canını yakan ne varsa. Gün yarın yeniden başlayacak bin bir umutla, güneş yine doğacak, ardından da gece... İçindeki çocuğun ellerine ver, ihaneti, melaneti, sefaleti ve her türlü kötülüğü. Ver ki çocukça dağıtsın atsın oraya buraya, yok etsin hepsini...

Ya tozu dumana katarsın hayatta, ya tozu dumanı yutarsın...

Hem de öyle bir yutarsın ki, tozu dumanı yutanların tozları karışır seninkilere... Pes dememek lazım, çelmeye, iğneye, imaya, hasete, fesata, ihanete...Dik durmalı, dik kalmalısın, güçlü olmalı güçlü görünmelisin, öyle bir olmalı ki görüntün, "heeyyyt bee" demeli hayat seni gördüğünde...

-"aman dokunmayın" dedirtmelisin onlaraa...

Tozu dumana katan da olsan, tozu dumanı yutan da, ruhunun da beslenmeye ihtiyacı var... Unutma...

Biraz da kendini sev...

Lütfen...