Ya Ümitsizsiniz ya da Ümit Sizsiniz

Adı Ümit soyadı Öz…

Aslında çok sevimsiz bir bahane ile duydum sesini ilk olarak. Sonra ki telefon görüşmelerimiz de, hep iş içindi.

Karşımda duran ses; son derece naif ve nazikti. Aslında anlam veremediğim bir hüzün gizliydi konuşmalarında. Karşısındakini kırmak istemezcesine naif, korkmuş gibi, titrek bir ses…

Sonraki görüşmelerimiz dedim ya hep işle ilgiliydi. İş ortamını bilirsiniz; hep streslidir. Hani stresten uzak durun mesajı verir doktorlar aslında bilmezler mi, biz fark etmesek bile stres hayatımızın tam merkezi haline gelmiş ve bizi içine çaktırmadan almıştır.

İşte öyle stresli bir izin dönüşün de yine işle ilgili konuşurken, anlamsız bir şekilde bir kavganın içinde bulduk kendimizi.

Ayrı coğrafyalara ait iki insan, aynı dili konuşup anlaşamayan iki ayrı firma mensubu…

Kavgamız bittiğinde, Cuma günü saat 19.00’u gösteriyordu. Aslında mutlu bir hafta sonuna “merhaba” diyeceğimiz yerde, telefonu kapatan 2 somurtuk surattan ibarettik, ayrı şehirlerde, farklı firmalarda.

Hafta sonu düşünmem için bana yetmişti. İlk iş olarak pazartesi sabahı Ümit’i aradım. Karşımda duran ses yine aynıydı. Hüzünlü, narin ve naif…

Aslında sonra sonra anladım sesinde ki hüznünün sebebini. O pazartesi, dostluğumuz için ilk adımı atmıştık ve birbirimize bunun için şans vermiştik…

İş dünyasından kalma örülü duvarlarımızı yıkıp, yerine en sağlamından dostluk temellerini attık. Hem de ağdalı sözcükleri terk edip, sade bir “nasılsınla”

Henüz otuzlarında, sesi hüzünlü çünkü yıllar ona da pekiyi davranmamış aynı bize davranmadığı gibi. Duyarlı biri, pek çoğumuzun duyularını ve duygularını kaybettiği yüzyılda tertemiz kalmayı başarmış biri.

Yüreği kocaman ve bir o kadar da şefkatli. Sesindeki huzurun farkında bile değil kendini hayata öylesine kaptırmış ki gözünün önündeki güzellikleri hep “S” geçiyor.

Aslında gülümsemesi dünyalara bedel ama o bunun farkında bile değil.

Hayat işte…

Biliyorum; bir gün ne demek istediğimi çok iyi anlayacaksın sevgili dostum, hayat senin aynan, ona nasıl baktığın çok önemli, bunu sakın unutma…

O sevgi ve şefkat dolu yüreğini bana açtığın ve yıkılmaz, sarsılmaz dostluğunu bana verdiğin için sonsuz teşekkürler.

Haa unutmadan Ümit; ya ÜMİTSİZSİNİZ ya da ÜMİT SİZSİNİZ…