Ya Ummi…(Anne)

Günlerdir boş yazı kağıdına bakıp duruyorum.

Yüreğim sızlıyor, gözyaşlarıma hakim olamıyor, ağlıyor ağlıyorum.

Ne demeli, ne söylemeli?

Ne yazmalı?

.

Ben anneyim.

Kanınla, canınla besleyip aylar boyu sabırla gelmesini beklediğin bir bebeğin doğmasının nasıl olduğunu,

İlk çığlığını duymanın insana nasıl duygular verdiğini,

Karnında kımıldayan o canlıyı kucağa alma hazzını,

Minicik ellerinin ana göğsüne dokunmasının ne olduğunu,

Onu emzirirken , beslerken, velhasıl büyümesinin her evresinde onu gözlemlemenin, gururlanmanın, kokusunu ciğerine çekmenin,

Ayağına bir kıymık battığında dahi insanın canının çekilmesinin, dizlerinin çözülmesinin ne olduğunu çok ama çok iyi bilirim.

.

Şimdi…

Orada…

Zalimin bombalar yağdırdığı, cehennemi yerde

.

Hangi anaya neyi, nasıl anlatır,

Onları hangi sözlerle avutabilirsiniz?

.

Siz onun canının parçasını,

Siz onun gül kokulusunu,

Bir daha nasıl geri verebilirsiniz?

.

Sabır, ya Ummi sabır...

.

İsrail teröre ve teröristlere yönelik temizlik yapıyor ha…

Yaka, yıka, döke, saça, öldüre öldüre

Her yeri kana bulayarak yapılan temizlik gördünüz mü hiç?

.

Görmediyseniz dikkatlice bakın.

.

Orada yaşananları aklınıza, yüreğinize iyice kazıyın…

Günlerdir bir insanlık dramını izliyoruz.

Günlerdir yapılan soykırımı izliyoruz.

Tarihe ibretlik notlar düşülüyor.

.

Anaların kuzuları ölüyor.

Filistin gelincik tarlaları gibi…

.

Kim terörist?

Vatanını, imanını, namusunu koruma içgüdüsü ile kanını, canını veren mi?

Cami, okul, ev demeden yıkan yakan mı?

.

Kim yayılmacı?

Kim kendini en üstün ırk gören?

Kim kendinden başkasına yaşam hakkı tanımamayı ilke edinmiş?

Kim bunların sorumlusu?

.

Nasıl dindirilir anaların yüreğinde yaktığınız o ateş…

.

Ey Filistin

Ey Filistin halkı

Ne kadar yalnızsın,

Ne kadar melül ve mahzunsun,

Ve ne kadar yaralısın…

.