Yabancılaşan vatanım

 Kahve molası, vermek istediğim bir gün, yolum X bulvarına düştü. Bir yandan yürüyor nerde oturabileceğime bakıyordum. Okumaya çalıştığım, kafe isimleri,beni oldukça düşündürdü. İsmini ,t elaffuzunda zorlandığım, bir sürü yabancı, isim bir araya toplanmıştı. Ben, Türkiye demi yaşıyorum diye düşünmeden edemedim. Neydi bizi kendi kültürümüzden uzaklaştıran şey. Başka ülkelerin ,öz dillerini, kendi kültürümüzün içine girdirmek bize ne kazandırıyordu. Anlamını bile bilmediğimiz, isimlerle açılan bu kafeler, isimlerinden dolayı dahamı iyi iş yapıyordu. Ben dahil, bir çok insanın, telaffuzunun zorluğundan dolayı, bir arkadaşımıza bulunduğumuz yerin tarifini veremediğimize inanıyorum. Kendi ülkemizde, neden bizlere bu olumsuzluk yaşatılıyor. Neden yabancılaşmaya bu kadar özenti duyuyoruz.

Yurt dışına gidenler bilir. Hiç bir kafe ya da buna benzer yerlerde, Türkçe bir isim göremezsiniz. Bırakın Türkçe bir ismi, Fransa’da bilseler dahi İngilizce konuşan birine cevap bile vermediklerine şahit oldum. , Onlar kendi ülkelerine ve kültürlerine,sahip çıkıyorlar. Hatta yurt dışından, almak isteğim, havlunun markasını merak edip baktığımda, kendi etiketlerinin altında, okumakta zorluk çekilecek, küçüklükte Türkey- bossa yazısını okuduğumda, alış veriş hevesimde birden sona erdi. Bizim, kendi ürünlerimizi bile kendi etiketlerini koyup satıyorlarken, bizler onların isimleriyle yerler açıyoruz. Neden kendi kültürümüze sahip çıkmıyoruz?                        

Onlar bizi önemsemezken, bizler onların markalarını kullanmakta yarış halindeyiz. Onların kahvesi, onların makarnası, onların marka kıyafetleri. Bizim, Türk kahvemizin yerini ne tutabilir. Tekstilde bizden önde hangi ülke var. Bizim ürettiklerimiz, başka ülkelerde marka olup geliyor. Kendi kültürünü, koruyamayan bizler, onların kültürlerine destek veriyoruz. Eğer bir isim gerekiyorsa, şöyle geçmişe bakalım. Nice dehalarımız var, ismi şerefle taşınacak. Nice bilim adamlarımız, şairlerimiz yazarlarımız, devlet adamlarımız bestecilerimiz ve ismini buraya sığdıramayacağım kadar çok değerli insanlarımız varken neden bu yabancılaşmaya merakımız.

Herkesi kültürümüzü korumaya davet ediyorum. Kendi dilimizde, yazılmayan bir tabelayı, okuyamadığımızdan dolayı, alaycı gözlerle bakan yabancılaşmış insanlar, ileride çocuklarına, kendi kültürlerini nasıl anlatacaklar  merak ediyorum. Kültür okumak, anlamak görebilmek, gördüğünden anlam çıkarmak, ders almak, düşünmek ve zekâyı geliştirmektir. Yani ,anlamsız iki kelime bizi kültürlü yapamaya yetmiyor. Kendi ülkemde gezerken kendimi yabancı bir ülkede geziyormuş gibi hissetmek istemiyorum. İçimizden biri başlarsa, bunun örnek teşkil edeceğini düşünüyor,  elele verme zamanın geldiğini, bunuda göstermemiz gerektiğine inanıyorum.