YAĞMA ÖYLE!..

Sen, bulut gözlerinle
Yağma öyle..
Yağma, hüznümün terk edilmiş sokaklarına.
Bilesin; kedilerle ayni tasta içerim
Yitip giden öksüz zamanı…

Yağarsan da gönlün bol olsun.
Yağarsan da esirgeme benden
Ahmakıslatan yağmurlarını.
Esirgeme ki;
Güneşine sarınayım.

O zaman;
Yaprak kokulu gözlerin
Dallarımda büyüsün.
Yitsin bu uzak diyarlarda yetimliğim.

Sen bulut gözlerinle yağma öyle.
El ayak çekilirken
Ben yalnızlığımı ıssız kuytuluklarda ararım.
Adının geçtiği bütün sesler
Üşüşür ummanıma.

Biteviye…
Biteviye
Seni çizerim dalgalara,
Her buluta,
Her ıslak sokağa,
Dönüşü olmayan tüm yollara
Seni çizerim…

Bulut gözlerinle tarama beni.
Nerde bir dilenci görsem kendimi sorarım.
Kapı kapı dolaşmak gelir içimden.

Belki o zaman;
Açlığımı; yani sensiz açlığımı
Gidermek yeterliliğiyle
Ömrümün kifayetini tadarım.
Belki de iliklerime kadar
Küçülür tenhalığım.
Bir de zulmedilmiş her mazlumun
Çığlığında büyür sesim…

Yağma bulut gözlerinle sen.
Yağarsan da, her şafak atanda;
Ateşe tut beni
Belki de o zaman:
Hüzünbaz ruhumla yoldaş olurum…

CAFER DEMİRTAŞ 30 Aralık 2009 21:20