Yağmur altında istanbul(um) ve sen..

Yağmur taneleri düşüyor saçlarıma, ellerime, yüreğime..
Hiç umursamıyorum saçlarımın ıslanmasını,
Hiç umursamıyorum soğuğun yüzüme vuruşunu...
Bir başkaydı sanki bugün, yağmur taneleri ve sen...
Senin nefes alış verişin gibiydi bugün yağmur,
İstanbulum’da sadece sana eşlik eden yağmurun nefesi vardı...
Yağmurda ıslanırken, gülüşünde ısınıyordu yüreğim,
Ellerim soğuktu, ellerini arıyordu halbuki...
Hiç bu kadar keyif almamıştım yağmur altında yürümekten,
Yağmur altında ıslanmaktan...
Küçücük damlalar da kaybolurken, büyük çoşkum senmişsin oysa ki,
Küçücük yüreğime sığdırdığım, büyümesi senin elinde olan sevgimi,
Küçük damlalar eşliğinde derince bakmak isterdim kaybolmak istediğim gözlerine,
Hani belki sen beni bulursun diye...
Uzaklardan denizi görmek istedik, sonbahar yaprakları arasında yürümek,
Bizim engelimiz olan yağmura kızamadık da...
İstanbul(um)un bir başka olduğunu anladık bugün,
Her halini sevdiğimizi, her haline hayran olduğumuzu,
Hayran olduğum ikinci şahıssın sen. :)
Yağmur tanelerine ayak uydurduk bugün,
Ağır ağır tempolarla o yağmuru iyicene hissederek yürümek,
O yağmur altında ıslanmak...
Yağmurun yüreğine değişini hissedebildin mi?
Benim yağmurum sen oldun.
Benim şehrimde,
Senin yağmurunda,
İstanbul(um) ve Sen...
Biraz uzakdı sanki yüreğin,
Biraz sıcaktı sanki bugün...
Bugünlerde benim yüreğimde ve benim şehrimde yağmur’lar var...
Kaybolmak isteyen yüreğimi, bul o yağmurlarda...

16.Ekim.2011