Yağmur damlası

Kalbimle yanyana koşuyorum sana doğru

sana ne kadar yakınlasırsam

o kadar görünmez oluyorum.

Tükendikçe koşmayı bırakıp, yürüyorum.

Hiçbir şey olmamış gibi

yanından yürüyüp geçiyorum.

Peki kalbimde benim gibi

Sadece yürüyüp geçebilir mi?

Bu sadık kalp benim gibi değil,

soğuğun en radikal noktasında

benim içimde senin soğukluğunla

donarak ölümsüzlüğü buluyor.

O benim gibi değil, ben

yanından geçmeye çalıştıkça

daha çok soğuyorum, soğudukça donuyorum.

Ben dondukça, kalbim daha da ölümsüzleşiyor.

Göz yaşlarımla ısıtıp

buzlarını eritiyorum,

sonsuzluğa ağlayarak

kalbim ve ben yine

senin yanına buharlaşıyoruz.

Birbirine yakın düşen

yağmur damlaları gibiyiz

ama biliyorum

asfaltta beynimiz patlamadan

kavuşamayız biz..

Toprak Şems Tezcan

"Eliz Edebiyat, Ocak 2015 sayısında yayımlanmıştır."