Yağmur ve İstanbul

Uzun zamandır nihayet İstanbul hasretle beklediği yağmuruna kısmen de olsa kavuşmuştu. Şehrin çeşitli yerlerinde su baskınına dönecek kadar şiddette de yağmıştı. Benim bu yağmurla tanışmam akşam karanlık çökerken olmuştu. Havada öyle bir temizlik öyle bir hafifleme olmuş sanki dertli bir insanın içini dökmesi sonrası hissettiği rahatlama meydana gelmişti.

Tabureme kurulmuş çay ocağının önünde sıcak çayımı içerken tertemiz oksijen dolu havayı teneffüs edip gündelik yaşamın gürültüsünün kısa sürelide durması sonucu kendi iç alemime dönme fırsat bulup bir taraftan araba farlarının ışıklarının arasından şaşkın yagmur damlacıklarının asfaltla buluşmasını izlemek, izlerken hayaller alemine gidip böyle nadir gelen ilhamlarla sevgiliye bir kaç satır romantik söz sıralamak :( kör olmuş gözü gönlümün dışarıya dair ne varsa istememekten. -Ve dahi sadece hayali asılı kalbimin misafir odasının duvarında sevdamızın-Uslanmaz sersesi gönlüm ve ben çivilenmiş gibi oturmuş koltuğa hayalimizin gerçegini arıyoruz kalbimin misafir odasının duvarında) :) Bir taraftan da bu güzelim doğa olayını dikkatle izleyip Yaradanın bize verdigi bu nimeti düşünüp büyüklüğünün yansımalarını düşen yağmur taneciklerinin çıkarttığı seselerden duymak.

Acaba nedir yağmurdaki sır insana hüzün veren, mahsunlaştıran duygusal zekanın tavana vurmasına neden olan? Bence yağmur Allah'ın sadece maddi bir nimeti değil aynı zamanda manevi bir nimeti de şöyle ki; yağmur yağdıgında havadaki elektrik yüklü atomlar, moleküller kendilerini nötrlemekte ve hava basıncında gelen oynamalar doğrudan kan basıncımızı etkileyip içinde bulunduğumuz psikolojik durumun üst seviyesinden daha üst bi zeka seviyesine ulaşmamızı saglamakta. Böylece ortaya ruhsal ve duygusal yönümüzü çıkarıp doğayla bütünleşerek gündelik streslerle boğulmuş ihmal ettiğimiz ruhsal yönümüze nefes aldırıp sağlıklı olmaktayız.