Yağmur

Alacakaranlıkta,

Bir tenhaya çekilmişken Güneş.

Telaşlı adımlarıyla,

Asfaltı döverek kaçışıyordu bozulmuş çehreler,

Bir köşede kuytu olmaya.

Toprak kokusunda,

Uzatmış memelerini toprağın çatlamış dudaklarına ,

Can oluyordu bulutlar.

Okşuyordu toprağı rüzgar.

Sahte bir serinlikte,

Ve hazin bir anda,

İnce ince akıyordu,

Cama vuran damlalarda,

Yok olmaktan son anda kurtulan,

En silik anılar.

Sahne alıyordu,

Her yağan yağmurda eksilen oyuncuları ile..

Her şey nostaljikti,

Sağanak yağan duygusallıkta.

Bir kadeh de şarap,

Olsaydının hayıflanmaları arasında.

Özlem olmuştu yağmur.

Açılmayı bekleyen kapının ardındaki,

Ağlayan çocuğun kısılan gözlerinde.

Bayatlayan ekmek olmuştu,

Babamın ayak sesleri,

Emeğin beslediği sofralarda.

Ertelenen buluşmalar olmuştu,

Kenetlenecek ıslak eller.

Ve

Romantik sevişmeler olmuştu,

Yağan yağmurla,

Bedenime düşen bedenin.

Göğün,

Caddelerin eğimine bıraktığı,

Zamansız gözyaşlarında.