- Kategori
- Şiir
Yağmura uyandım!
Bu sabah yağmura gözlerimi açtım
yağmurdan bir şehre…
Yapayalnızdım,
incecik bir boşlukta
büyük bir bedende…
Kırılmıştı dallarım beyhude
uzamış yüzümde alevlenen sakallarım
dudaklarımda güneş izleri!.
*
Bu sabah yağmura uyandım
yağmurdan bir şehre…
Dilim dönmez
dizlerim taşımaz bu gökyüzünü…
Bir serçe diliyle çığlığa kaldım
göçen onca nesle
onca savrulan rüzgar sevdalılarına haykırdım…
*
Çamurdan yapraklarım var benim
samanın diriliğinde
suyun hırçınlığında bir var oluş
onlarca dalım var ağaçsız
toprağın en güzel yanından
çamurdan!..
*
Üşüyen bir sabaha uyandım yağmurla
yağmuru kucaklayan bir şehirde…
Yalnızdı her şehir de insan
yapayalnız, kaldırımlarda
dolu gibi gözlere sahip
dinmek bilmeyen ah ile…
*
Yalnızdım yağmura
beni alıp giden sevdaya
şiirlerimde binlerce insanla
beni inkar eden sözlere
şimşeğin gökyüzüne açtığı yara gibi
bir bendim bende kalan!.
*
Bu sabah kırık dökük uyandım yağmura
yağmurdan sonra gökkuşağına!..