Yakın tarihimizin adı, Süleyman Demirel...

Süleyman Demirel “Babamı yönetti, beni yönetti, çocuğumu yönetti.”

Evet, kırk küsur yıl bu ülkeyi yönetti.

Çok iyi mi yönetti?

“ Evet” diyenlerde olacaktır, “hayır” diyenler de.

Sevapları var mıydı?

Elbette ki vardı.

Doktorunun dediği gibi, “içtiğimiz su da, tedavi gördüğümüz hastanelerde, geçtiğimiz yollarda, barajlarda, suladığımız tarlalarda, okuduğumuz okullarda hep izleri vardır.”

Günahları nelerdi diye sorarsanız?

Üç genç fidanın idamına kalkan eliydi.

İşte o zaman bir “Demir El” olduğunu hissettirdi.

Laf ustasıydı. Kıvrak zekâsı vardı. Sabırlıydı.

Hoşgörülü ve espriliydi.

Hepsinden de önemlisi, halkından, seveninden, sevmeyeninden zorlama ile saygı beklemezdi.

Sade bir hayat yaşardı.

Güniz Sokak’ta halkıyla iç içe yaşardı. Ziyaretine giden herkesi kabul ederdi.

Konuşurken kimseyi tehdit etmez ve korkutmazdı.

Halkın dili ile konuşurdu.

Küfürlü konuşmazdı. İnceden göndermeler yapardı.

Türk halkının yaşam tarzı onun yaşam tarzıydı.

Darbeler gördü, iktidarı elinden alındı, hapis yattı.

Ama devletine düşman olmadı.

“Kindar”bir nesil yetiştirmek istemedi.

Sürgünlerden, hapislerden mağduriyet çıkarmadı.

Halkını ötekileştirmedi.

Basına karşı müthiş hoşgörülüydü.

Cumhuriyetin temel değerlerine sahip çıktı.

Kimsenin yaşam tarzına karışmadı.

İktidarda kaldığı sürece hiçbir zaman muktedirliğe özenmedi, muktedir olmadı.

Sahip olduğu her şeyi ve geldiği yeri cumhuriyete borçlu olduğunu her defasında söylerdi.

“Ben İslamköy’de bir çoban Sülüydüm. Beni cumhuriyet okuttu” diyerek cumhuriyete ve onu kuranlara saygıda sevgide kusur etmedi.

Türkiye Cumhuriyeti ile hep gurur duydu.

Sorundan yana değil çözümden yanaydı.

“Yeter ki bir iğne deliği kadar çözüm göreyim, oradan deveyi geçirtirim” diyecek kadar çözümden yanaydı.

Merhum Cumhurbaşaknımızın 40 yıllık siyasi hayatını buraya sığdırmak imkânsızdır.

Yazımı onun ne kadar hoş görülü olduğunu gösteren yaşanmış bir anısı ile noktalamak istiyorum.

 “Adamın biri Demirel’e karşıymış, sevmezmiş.

Bir gün televizyonda Demirel’i görünce, “Konuş konuş, bir gün gelecek kazık bir yerine girecek” demiş…

DEMİREL Başbakan, hemen Başbakan’a hakaretten dava açılır.

Dava sürerken “12 Eylül” gelir, Demirel Başbakanlık’tan indirilir, sürgüne gönderilir… Aradan bir zaman geçer, mahkemeden tebligat gelir “Hakaret davası karar aşamasındadır.”

DEMİREL hemen avukatlarını arar: “Davadan vazgeçiyorum!”

“Aman efendim nasıl olur?”

“Adam benim için ne demişti?” Diye sorar.

“Gün gelecek, bir yerine kazık girecek demişti!”

DEMİREL kahkahayı patlatır: “Adamın dediği çıkmadı mı?”

Allah Rahmet Eylesin.Mekanı Cennet Olsun!

Yeni bir yazıda buluşmak dileği ile…