Yakınını göremeyen uzağı hiç görebilir mi?

Eğer gülü seviyorsanız dikeninede katlanacaksınız, ama nereye kadar? Sonuna kadarmı yoksa diken batana kadarmı mı bilinmez. Çok sevmişsinizdir karşılığını almışsınızdır yada karşılığını alamamışsınızdır. İşte bu iki sonuç ortaya çıkar bir üçünçü sonuç yoktur. Sevginin karşılığını almak sizin elinizde olan bir hadise değildir, tamamen karşı tarafın elinde olmuştur her zaman kısaca;sevgide her şey karşılıklıdır.

Birde öyle bir şeydir sevmek sevilmek, anlatılmaz başa gelip yaşamak gerek. Sen seversin o sevmez başka biri seni sever onuda sen sevmessin. Böyle ilginç bir kısır döngüdür. En güzeli sen seversin oda sever olay biter.

Önemle üzerinde durulması gereken bir konuda sevdiğiniz kişi yaptığınız veya yapacaklarınıza değer birisimi? bunu arada birde olsa sizde kendinize sorarsınız. Aslında sevdiğiniz kişiyi siz sevmessiniz size ait gönül denilen bir faktör ortaya çıkarak belirler. "Şunu seveyim bunu seveyim" diyemessiniz.

Bazen bir tatlı gülüş, bazen güzel bir bakış, bazen tatlı bir söz v.s sizi karşı tarafa doğru iter. O zaman etkilenmişsinizdir yavaş yavaş içinizde târifi olmayan bir trafik akışı başlar, malesef kontrolü sizin elinizde değildir. Sonra hep onu düşünmeye başlarsınız ve bundan sonra flim başlar. Yeri gelir ondan başka bir şey düşünmessiniz.

Daha sonra onun ilgisini çekmek için kendinizin bile inanamayacağı bir takım acayiplikleri sıralarsınız hedefe ulaşırmısınız bilinmez. Ama karşınızdaki zor biri ise işinizde zordur. Unutmayalım oda etten, kemikten gözünüzde büyütmeyin ondada bir kalp var taş değil o kalbe sahip olabilirsiniz yeterki ne yaptığınızı bilin ve ona değer verdinizi gösterin. O anlamak istemesse kendi bileceği iş.

Bazıları vardır karşısındaki insanı değerlendirirken kişiliğe değilde daha başka şeylere bakar;para-pul, mevki-mertebe gibi gelip geçici durumlara ama sevgi gelip geçici değildir, bunu bilmezler daha sonra öğrenirler gerçekleri atı alan Üsküdar'ı çoktan geçer o zaman. Bu gün değer vermedikleri insanlar yarın çok daha farklı konumlarda karşılarına çıkınca ne yapacaklar acaba...

Eğer bize değer veren biri varsa ona saygı gösterelim iyice tanımadan ona yol vermeyelim. Belki de elmanın diğer yarısı odur (ben iki sevdalıyı hep bir elma'nın iki yarısı olarak görmüşümdür).

Bir de aranılan sevgiyi neden hep uzaklarda ararız, yoksa yakını mı göremiyoruz? Yakınını göremeyen uzağı hiç görebilir mi sorarım?

Aslında diyeceğim çok şey var ama sizi sıkmak istemiyorum. Yazıma burada nokta koyarken Orhan Gencebay'ın şu güzel sözlerini sizlerle paylaşmak istedim.

"En büyük mutluluk seveni sevmek
Zor değil bir gönülden yer bulabilmek
Yaşamak rüyasında gerçeği görmek
Ne güzel sevgiliyle dertlere gülmek"