Yakınlarınıza Kendinizi Sevdirin ki Size Mecburiyetten Değil Sevdikleri İçin Baksınlar

Bir gün hem imkânlarımız artıp hem de modern bir devlet sistemine kavuştuğumuzda devletin yaşlı ve hastalara bakacak birimleri olacak, yani bunlara gerek kalmayacak.

Şimdilerde henüz böyle bir düzen olmadığı için hastalanıp yaşlandığımızda yakınlarımızın ve akrabalarımızın ilgisine yardımına muhtaç durumdayız maalesef.

Yakınlar için mecburiyet gibi olan (sokağa atacak hali yok) bu bakım ve ilgilenme işi bizler için de zor çünkü kimseye yük olmak istemiyoruz.

Şahsen bana bakan kimse mecburiyetten bakmasın. Kanser hastası bir yakınımız ona buna yük oluyorum diye kendini öldürmek istemişti.

Bazıları insanların hasta ve yaşlı yakınlarına bakmasını normal görebilir ama ben insanların yaşamlarından vazgeçerek aylar yıllar boyunca hasta ve yaşlı yakınlarına bakmak zorunda bırakılmalarını doğru bulmuyorum. Hasta ve yaşlıların bakımını kesinlikle devlet üzerine almalı. Bugün için bakım parası verilmesi ve diğer yapılan şeyler olumlu başlangıç.

Fakat hani bunların hiçbiri olmuyorsa ve yakınlarınız/akrabalarınız size bakmak durumundaysalar bunu mecburiyetten değil sizi sevdikleri için yapmış olsalar ne güzel olurdu! Ama öte yandan bakmak ilgilenmek kolay değil, yani seviyor olsalar bile yine de biraz mecburiyetten bakarlar!

Söylemesi kolay da kendimizi nasıl sevdireceğiz? Örneğin ben yakınları tarafından sevilebilecek yapıda biriyim, çocuklarıma şeker de verdim ilgi de; ama yine de böyle bir duruma düştüğümde sevdikleri için bakacaklarından emin değilim. Keşke ellerine kalmadan ölsem de hiç bakmak zorunda kalmasalar! Yaşamanız zorsa ölmeyi istemek yanlış değil.

Yakınlarımız bize bakmasınlar, kimse bize bakmasın; kesinlikle olması gereken bu. Bu işin ücretli, işinin uzmanı görevlileri olmalı. Kerim Korkut düzenlerinde var. Ama şimdilik mecburuz.

Sonuçta yakınlarımızın ve akrabalarımızın eline düştüğümüze göre onlara kendimizi sevdirmek zorundayız galiba. Ama doğrusu bunu nasıl yapacağımızı bilmiyorum.