Yakışıklı şehitler ...

Barış Teğmen şehit düştü. Ölmedi, yeni bir aleme gitti. Orada taçlarla, çiçeklerle karşılanacak. Sonsuzluğu , ebedi sevgiyi ve mükafatı kazandı. Resmini gördünüz mü? Benim diyen mankenden daha yakışıklı. Bizim şehitlerimize dikkat edin , hepsi nasıl yakışıklı çocuklar? O yüzlerdeki ışık, karizma, ifade nasıl güzel? Cennette yan yana yürüyecekler. Melekler dönüp bakacak:’’ Bunlar Türk şehitler’’ diyecekler; tek tek selam verecekler onlara.

Üniversitede öğrenciyken Orduevine giderdik evdeki arkadaşlarla. Hafta sonu Askeri lisenin öğrencileri gelirdi. Masmavi elbiseleri, güzel ve sevimli yüzleriyle. Bazen kılıçları kendinden uzun, kasketi kafasından büyük anne kuzusu küçük delikanlılarda olurdu içlerinde. Normal lisedeki arkadaşları diledikleri gibi serserilik yapma özgürlüğüne sahipken onlar on beşlerinde askeri bir disiplinle sohbet eder, yemeklerini yer giderlerdi.

Bilmem ne T modeli uçağa bindi Barış teğmen. Elin gavurunda yirmi yıl önce kalkmış uçaklara bindiriyoruz çocuklarımızı. En değerli, en akıllı evlatlarımızı bizi yönetenlerin düşüncesizliği yüzünden toprağa veriyoruz.

Ülkeyi emanet ettiklerimiz bizim adımıza borç paralar aldılar. O paraları çarçur ettiler savurdular. Kendileri, yakınları hiç mahsun olmadı. Ama bu ülkeyi geri bıraktılar, yoksul ve çaresiz bıraktılar. Atatürk'ün on beş yılda yaptığının yüzde birini altmış beş senede yapmadılar, yapamadılar.

Geride kimisinin eşi, çocuğu, anası yüreği yanmış olarak kalıyor. Kimisinin yanağına yanağı değmemiş yari. Yarım kalmış bir mektup, yollanmamış bir çiçek kalıyor geride. Dünya dönüyor, kalabalıklar akıyor, insanlar yaşıyor.

Ama dünyanın en yakışıklı şehitleri Anadolu’dan çıkıyor. Mekanınız Cennet’in en güzel yeri olsun. Mutlu ve huzurlu uyuyun bu ülkenin güzel evlatları...