- Kategori
- Şiir
Yalan İmiş
YALAN İMİŞ
Âleme ibret olsun hâlim,
Şu yalan dünyada hiç gülmedim,
Battım cefaya hiç sefa sürmedim,
Hayat yalan imiş, nefes yalan.
Dost deyi dayadım sırtımı,
Ahlar içinde buldum kendimi,
Tüm kullara büktüm boynumu,
Dost yalan imiş, sır yalan.
Geldim cihana üryan,
Tattım şamarı başladım ağlamaya o an,
Anladım yalnız kaldığım zaman,
Yol yalan imiş, azık yalan.
İnsan dediğin ektiğini biçiyor,
Türlü türlü badirelerden geçiyor,
Bilmem neler için gönül saraylarını yıkıyor,
Hevesler yalan imiş, çabalar yalan.
Bir yolcuyum uğradım gidiyorum,
Menzilde ahvâlim nice olur bilmiyorum,
Ne zamana ne mekâna sığabiliyorum,
Zaman yalan imiş, mekân yalan.
HARUN ATALAY