Yalan söylemişsin Güldünya!

Düpedüz kandırmışsın bizi! Öyle ortalığı birbirine katacak kadar, sivil toplumu ayağa kaldıracak kadar kötü birşey değilmiş ki töre! Tecavüzden sana kalan tek temiz şeyi, çocuğunu kucağına aldığın fotoğrafın cinayetlere adına dikilmiş anıt haline gemişti oysa afişlerce... Yüzlerce, binlerce mektup gelmişti adına açılan yarışmaya. Seni, dünyanca küçük hastane odasında koruyamayan devletin komisyonlar bile kurmuştu " dünya" lar artık "gül" sün diye.

Ne oldu peki? O yarışmada birinci olan mektuptaki gibi alfabenin bütün harflerini işgal etti töreye verilen canların isimleri ve hergün yeni harfler öğrenmeye devam ediyor ecel. Kızını öldürmeyen babayı selamı sabahı kesen esnafın, akrabanın, dostun kınayan alçaltan kovan bakışları öldürüyor. Damarına gelenek enjecte eden baba uyuşmuş beyniyle ya kendi bırakıyor kurşunu kızının beynine, ya da evin başka ağalarına veriyor namus nişanını.

Ha bir de "bunlar ne ki" diyor içimden ses veren teni güneş karası elleri nasırlı, toz toprak içinde bir kadın. Zorla canına kıydırıyolarmış kadınların. Ne mutlu değil mi Güldünya? Hem kendi namuslarını temizleme şerefine nail oluyorlar, hem de babaları, ağabeyleri, köylüleri "katil" damgası yemeden daha nice nesillere dölleriyle yayabiliyorlar yegane törelerini!

Ama bu senin bizi kandırmış olduğun gerçeğini değiştirmez. Bir kere töre senin anlattığın gibi ya da her Allah'ın günü gazetenin üçüncü sayfasına çıkan kader paylaşımcılarının yüzlerinde okunan kadar acıklı birşey değil. Töre dediğin şey olsa olsa yakışıklı bir ağayla zenginden zengin bir ailenin İstanbul' un tozunu attırmış kızının - zorla değil de emr- i vaki bi şekilde diyelim- evlendirilmesidir. Tecavüz de ilerleyen bölümlerde birbirlerine deli gibi aşık olacak bu iki eğitimli, bakımlı, düzgün fizikli ve de altın kalpli insandan erkek olanının, kapıldığı bir gaflet ve dalalet anında işlediği ağır hatadır çok çok.

Kısaca Güldünya, her sabah içimden bağıran kadına sufle yapmaktan vazgeç! "Netekim" dünya gerçekten gülünecek kadar acıklı.