Yalancı anne ve çocuk

Kişilerin herhengi bir konuda kaygı ve korku duyduğu anlardan kurtulmak için başvurduğu savunma mekanizmaya yalan denir.. Zararlı da olsa, zarasız da olsa yalan yalandır. Kişinin kendini aldatması ve bununla birlikte başkalarını da adatmaya çalışmasıdır. Aileler çocuklarına iyi örnek olmalı, ne kendileri yalana tevessül etmeli, ne de çocuğunu yalan söğlemeye alıştırmamalı. Çocuklar ana-babayı örnek alır.

Anne-babalar, yalan söyleme konusunda da model oluştururlar. Anne-babanın yalana başvurduğuna tanık olan çocuk, yalan söylemeyi öğrenir. Örneğin: Eve gelmek isteyen misafire anne ve babanın gerçeği söyleme yerine “annem evde yok dersin"  şeklinde yalan söylemesi, ebeveynin çocuğunun yalan söylemesine zemin hazırlamış olur.

Sizlere şahit olduğum bir olayı aktaracağım: Bir arkadaşımı ziyarete gitmiştim, sohbet ederken evin hanımı 4 yaşındaki kızına: ”Aysel teyzen gelip zili çalarsa, açıp annem evde yok dersin,” diye tembihledi. Biraz sonra zil çaldı, anne çocuğa: "kapıyı aç  Aysel Teyze ise sözlerimi aktar, hadi aç” dedi. Çocuk gidip kapıyı açtı ve : ”Aysel Teyze annem dedi ki, Aysel teyzen gelirse annem evde yok dersin tamam mı, annem içeride ama yok de dedi. ”Bayan çok pişkin: ”A öyle mi canım” diyip içeri girdi ve yanımıza geldi. Ben evin hanımı namına utandım ve o hanımın pişkinliğini de yadırgadım. İşte çocuğuna kötü örnek bir anne. Hem kendisi yalancı, hem de çocuğunu yalancılığa alıştırmış oldu. Allah yalancıları ıslah etsin, doğruluktan ne pahasına olursa olsun vazgeçmeyelim. Yalanın pembesi, beyazı olmaz. Yalansız, doğru yarınlara.

NAHİDE ÇELEBİ