Yalancı bahar

Merhaba;

Ben bir erik ağacıyım.

Sarp kayaların gölgesinde kaldığımdan güneşe hasretim. Bu yüzdendir dallarımın cılız ama gökyüzüne doğru uzanması. Bütün çabamı güneşe ulaşmak için harcadığımdan çiçek açıp meyve veremedim.

Çocuklar dallarımı asılmadı, yolcular gölgemde oturmadı.

"Deli ağaç"dediler bana. Neden bilmiyorum.

Sonra bir gün gökyüzüne ulaştım. Hayran kaldım duru maviliğe, güneşin sıcaklığına. Dallarımda minik, yeşil yapraklar ve beyaz zarif çiçekler açtı.

Amacıma ulaşmıştım ama bir şeyi unutmuştum mevsim denen düzeni.Bir süre sonra güneş bulutların ardında kayboluverdi. Ansızın gelen fırtına dallarımı bir o yana, bir bu yana savurdu. Bahar değildi gelen. Ben "yalancı bahar"a kanmıştım. Rüzgârda savrulan beyaz çiçeklerimle berarber umutlarım da gitti.

Söz verdim kendime: Bir daha yalancı baharlara inanmak yok.

Artık ben bir bireyim benim de duygularım ve umutlarım var.

Bir ben hayatım hakkında karar verebilirim.

Bu can benim kime ne?