Yalanım varsa dünyayım. . .

Çeşnili yalanlardan kuruldu bu sevgi ülkesi,
Her çeşit manevralar seni boranlara savururdu burada.
Ben aslında ölmüşüm ama,
Ağlayanım yok sebepsiz. . .

Bence ben; ben değilim,
Bana kısaca sen diyebilirsiniz.
Bazen karfiçe gibi,
Bazen azgından durulmuş bir köhnelik.

Arasıra çık kordona,
Islık ıslık yürü yavaşca çalarak hayattan.
Gözüm yine yerlerde bu teessüf,
Senden özür dilerim ben yokum aradığın uzaklarda.

Ben neymişim de bihabermişim senden?
Hayat eşit davranmış aslında bize.
Bir benden aldı seni,
Bir de senden beni.

Koyu bir beyazlık var gözlerindeki cennette,
Anlamsız teşekkürler ettim şahs-ı nezdine.
Dünya belki de ummadığımız kadar yuvarlak,
Yalanım varsa Dünya'yım. . .

Bilmeden yanmışım sana kupkuru,
Zırıl zırıl ağladıkça. . .
Çığlık çığlığa dönerken karanlığıma,
Alışkanlık oldun bende, damarlarımdasın kan gibi. . .

Belki de cansız ağır bir cesetim olay mahalinde,
Beni öldürdün yokluğunla. . .
O ben şimdi çok uzaklarda,
Suskunluğuma beklerim şahsını.

* Karfiçe : Çivi, mıh.

Gökhan Cenker