- Kategori
- Şiir
Yalanlar kütüphanesi
içinde yaşadığın şekilciliğe ithafen,
kendi yalanların için yarattığın dünyana
bencilce beni de kattın.
bende seni,
bana kalan diğer yalanların yanına koydum.
sen ilk değilsin.
en büyüğü de.
kandırmacalara ne gerek vardı?
uygunsuz da olsa
samimi olsaydı, güzel hatırlanırdı.
sonra bize ne kalacak ki
anılardan başka?
hepsi geçer nasıl olsa,
en zaman alanı tenimdeki izlerindir?
sana yazmam
kendimedir.
değerimi yeniden bulmak içindir.
kendimi anlatmayışımsa sormayışındandır.
en sevdiğim film köprü üstü aşıklarıdır.
hatırlanmak istenmeyenin hızla yaşandığına inanırım.
bir yerdeyim,
müzik, içkim ve çerezim.
biraz evvel yanındaydım.
ancak ben kendime sormadan duramam.
kendime has,
sana özel değil.
hislerimi severim,
onları tercüme etmeyi.
bütün bunlar bencil olamayışımdan,
tüm kırgınlığım sa inanmayı sevişimden.
ben yaşar, böyle beklerim.
en korktuğum duygusuzluktur.
perdenin plileri, borunun tozları.
hepsi boş, bomboş.
aynı bu akşam gibi
aynı sen gibi.
birazdan gitmeliyim,
sende öyle...