- Kategori
- Şiir
Yalnız Bir İnsan
Umutsuzluğa düşüp, üzülme yalnızlığına
Dünyaya geldiğinde kim vardı dünyada
İlk insan, peygamber ne yapsaydı madem
Kahrından ölüp, terk-i diyar eylemedi Âdem
Aldırma yalnızlığa, say ki sen bir insan
Bir lisan biliyorsun, diyelim insan lisanı
Birbirini anlamayan milyarlarca insanı
Ha varmış, ha yokmuş inanırsan inan
Düşmanın çoktur, karıncalar kadar
Ürkütmesin seni düşmanların insanlar
İnsan, insanın kurdu yaşamaz ağaç kadar
Birliğinle yaşarsın, anne kucağı mı dar?