Yalnız ruhların çığlığı

Öncelikle sevgili Aziz Nesin'i rahmetle anıyorum. Işık içinde yatsın. Onun aydın kafasının içinde bile sessiz çığlıklar olduğunu ne güzel anlatıyor bu dizeler... Onunla 1992 yılında 6 Eylül Akhisar'ın Kurtuluş yıldönümünde tanışıp sohbet edebilme imkanı bulmuştum. Yüzünden ve sözlerinden insan sevgisini duyabilme, görebilme mutluluğunu yaşamıştım... Hatırladıkça buruk bir tebessüm belirir yüzümde...

İnsanların birbiriyle direkt iletişim kuramadıkları, bunun yerine gizlendikleri odalarında, PC'lerinin başında, tuşlar ve ikonlar aracılığıyla iletişimi tercih ettikleri, ruhların daha da yalnızlaştığı, sessiz çığlıkların daha da arttığı zamanlardayız. Sanal dünyaların, sanal elemlerin, sanal sevgilerin, sevgisizliklerin yaşandığı çağlardayız... İnsanların birbirine iki adım ötede olup da ulaşamadığı, birbirlerinin kapısını çalamadığı, çareyi sanallıkta aradığı, bulduğu, bulmaya çalıştığı, bulduğunu zannettiği çağlardayız... Satır aralarını okumak deriz ya, bir hassas ve yalnız ruhun çığlıklarını kaçımız fark ederiz?... Ben böyle bir çığlığı ilk kez şu satırlarda hissettim sanal alemde : " Ben mutlu olmayı beceremiyorum, hiç olmazsa siz olun! "...

Bir fotoğraf yorumunun altında okuduğumda bu satırları, içim titredi.Bir yalnız ruhun ürpertisi, çığlığı bu cümle ile ulaştı kalbime. Ruhum üşüdü... Yazabileceğiniz bir güzel söz, bir an karşınızdaki insanı öylesine mutlu edebiliyor ki, bunu defalarca gördüm. Destek ve yardım ihtiyacı olduğunu sezdiğim her dostuma ulaşmaya çalıştım. Küçük bir cümleyle, küçük bir ünlemle, küçük bir şiirle... Neredeyse hastalıkların bile sanal olarak teşhis ve tedavi edildiği, edilebileceği dönemlerde yaşıyoruz. Öyleyse neden olmasın? Bir dostumuzun uzaktan bile olsa neden elini tutmayalım? Neden ruhuna dokunmayalım..??? Buna gün gelir bizim de ihtiyacımız olabilir. Birbirimizden bunu esirgemeyelim. Bir çift güzel sözü, bir gülümseyişi hem gerçek dünyamızdan hem de sanal dünyalarımızdan esirgemeyelim. Bir telefonun ucundaki sesin titreyişinden anlayalım. Uzun ya da kısa bir cümlenin içindeki o bir tek kelimeyi bulup çıkaralım. Yalnız ruhların çığlığını duyalım. Üşüyen ruhları sarıp sarmalayalım. Sevgiyi dünyamızdan eksik etmeyelim. Çiçekli bir dal gibi sunalım hayata... Ve ellerimiz uzatalım dostlarımıza... Karışalım hayatın büyük dolaşımına bir şairimizin dediği gibi... Sevgiyle ve dostlukla kalın. Ruhunuz üşümesin asla...

Müşerref ÖZDAŞ