- Kategori
- Gündelik Yaşam
Yalnızlığım
Gecenin bir yarısı uyanıyorum, her yer karanlık. Odamda tavanıma yapıştırdığım yıldızlar ışıldıyor gözbebeklerimde. Beynimde asılı kalan düşüncemi bir türlü indiremiyorum yerinden. Pes ediyorum, yataktan kalkıyorum ve o kadar hafif ki bedenim şaşırıyorum.
Elim çekmeceme gidiyor, bir sürü kağıt arasından bir tanesini çekiyorum rasgele. Yıllar önce şu anda nerde olduğunu bilmediğim mail arkadaşımın bana gönderdiği bir şiir çıkıyor karşıma. Şiiri ilk gönderdiği zaman okuduğumda, bu kadar anlamlı olmadığını düşünüyorum. Bir şeyler değişmiş olmalı? Acaba diyorum nerdeyse on yıldır çekmecemde duran yazı geçen zamanla mutasyona mı uğradı?
Bazen gerçek, ağacın arkasına saklanan fil gibi, ama biz sadece görmek istediklerimizi görüyoruz.
Sonra aklıma geliyor, belki diyorum şiiri paylaşırsam, gecenin bir yarısı benim gibi düşüncesi askıda kalanlar, bir süreliğine de olsa indirirler yüklerini benim gibi.
Belki de mail arkadaşımdan haber alırım. İhtimal bu ya...
küçük küçük öyküler yazarım zamana,
Hiç kimsenin – hele de senin sevdiğim-
Hiçbir zaman okumayacağın…
Yalnızlıktan başka dostum yoktur,
Ne yapayım bu da benim kusurum işte…
Bir de çiğ köfteye bayılırım
Mutlu olduğum zamanlarda, eğer olabilmişsem…
Aramadığım ama çok sevdiğim insanlarla dolu hayatım
Belki onlar da bir gün beni aramak ister
Değilmi ki sevgim yüreklerinde,
Belki öldüğümde gelip bir gül bile bırakırlar birileri
İhtimal bu ya, göğsümü germemde sakınca yok
Belki düzgün işlerim olmuştur benim herkes gibi
Belki ben de ağlıyorumdur geceleri gözlerimi kapadığımda…
Belki benim de sevdiğim ama beni sevmeyen, unutamadığım bir sevgilim vardır.
Değilmi ki yalnızım, alabildiğince bağırabilirim, değil mi?
Hem kim ne diyecek?
Ben yalnızım, ben yalnızım, yalnızım
Değilsem neden biri çıkıp ta ‘ sus be adam gecenin bu vaktinde ne bağırıyon’
demiyor??
Küçük küçük acılar çizerim kalbime, kanatıncaya kadar…
Sonra alır severim onları, sızılarıma dokunur ellerim
Sizin de olmuştur bir acınıza dokunup içinizden atamadığınız, değil mi?
Hangimiz istememiştir ki bir yaz sabahı evinde boylu boyunca yatıyor olmayı en
soğuk kış günlerinde…
Velhasılı bir insanım işte hiçbirşeyi beceremeyen
Sizler gibi olamıyorsam, ağlamıyorsam yalnız kalmadığımda
Bir çift güzel göz gördüğümde içime atıyorsam aşkımı
Ve en önemlisi sevmeyi, dahası sevilmeyi beceremiyorsam da ne dersiniz
Benim de hakkım değil mi bir kuşun kanadında göğe gömülmek?