Yalnızlığınla baş başa kal

Gözlerinin içerisinde kaybolmak isterdim gidiyorum derken hayatımda yoksun derken bile, gülüşünle uğurlamanı isterdim duygularımı. Seni öyle sevmesem dayana bilir miydim ayrılığa.

Adına yazdığım birçok şey vardı oysa dizlerimde yatmanı isterdim onları sana tek tek okurdum. Sen gülümserdin ben yüzünü okşardım, saçlarını okşardım dünyalar benim olurdu ben senin olurdum sende benim.

Oysa ayrılığa sen ta en baştan karar vermiştin ben seninle mücadeleye girmiştim. Duygularım hep seninle bir savaş içerisindeydi. Ben yaklaşırdım sen kaçardın hiç sesini duyamazdım ve her gün kahrolurdum. Oysa neler vardı anlatmak istediğim sana ve bana dair. Aklımda gitmeler var şimdi nereye olduğunu bilmediğim yerlere gitmeler geldi şimdi.

Ben seni böle sevmesem dayana bilir miydim sensizliğe. Ayrılığı diledin hayatımda yerin yok derken bile kapıyı açık bıraktın. Ve hiçbir zaman emin olmadın duygularından. Benden kaçtı duyguların bense hep koştum onları yakalamak için.

Gözlerinin içerisinde kaybolmak isterdim seni istemiyorum derken ben seni öle sevmiştim bana hep dürüsttün.

Kapandın saklandın, ışık olmaya çalıştıkça sen gömüldün. Gitmeler diliyorum şimdi senin olmadın adım atmadığın uzak yerlere senden öncede böyleydi senden sonrada hep böyle olacak. Benimkisi, sönmüş bir sigarayı yakamaya benziyor.. Yanmıyor ateşi tuttukça inatla yanmıyor. Dudaklarımın arasında hayata döndürmeye çalışıyorum. Oda yanmayacağını biliyor bende hiç mutlu olamayacağımı biliyorum. Benziyoruz ilkimizde oksijensiz kalmışız. Yakamaya çalıştıkça yanmıyor oda biliyor bende mutlu olamayacağımı bile bile seviyorum işte ben buyum…

Yolun sonunu görmeden yürüyorum hep uzuyor beni yolda bırakıyor yardım bekliyorum hiç gelmiyor. Tekrar başa dönüyorum bitmiyor bitmesini istediğim yollar, hiç mutlu olamıyorum. Oysa ne kadar çok sevdim seni önemli değil gözlerin, yüzün, fiziksel değil di aşkım. Ben senin yüreğine ve ruhuna âşıktım. Sense hangi koşuşlarda hiç bilemedim.

Bana açmadın duygularını hiçbir zaman. Senin dediğin gibi değildi işte ben senden hiç bir şey beklemiyordum sadece gözlerinin içerisinde kaybolmak istiyordum. Varlığını her dakika hissetmek istiyordum.

Hayatımda yerin yok derken bana bakmanı isterdim. Yüzündeki ifadeyi görmek isterdim
gözlerine bakıp içini görmek isterdim çünkü onlar bana hiç yalan söylemezdi. Ben seni tanıyordum. Sen beni ne kadar görüyordun ya da duyguların samimiydi hiç bilemedim ve kaygısıyla yaşadım.

Hayat bizlere hiçbir zaman dilediğimizi vermez bizler hep o dileklerle yaşarız yitip gidene kadar. Gittikten sonrada hep hatırlarız onlarla yaşamaya çalışırız acısıyla.

İnanmak istemiyorum artık yüreğim dayanamıyor acılar hep üzerimde. Sevdiğim yalnızlığım bile acı veriyor artık.

Şimdi ellerim boş ve git diyorum istediğin yalnızlığınla baş başa kalmaya. Oysa seninle geçen günlerdi. En güzeli de senin gözlerinde bende saklısın yüreğimde sevgin… Sen ise yalan oldun…