- Kategori
- Şiir
Yalnızlık...
Bazen öyle anlar oluyor ki,
İnsan kendisini yapayalnız hissediyor...
Kimsenin seni sevmediğini düşünüyorsun...
Kendini bir karanlığın içinde buluyorsun...
İçinde bir boşluk oluşuyor...
İşte o an keşke ben olmasaydım diyorsun...
Herşey üst üste geliyor...
Bir anda ne olduğunu anlamıyorsun....
Gözlerinden bir damla yaş süzülüyor...
Saatlerce durmaksızın o yaşlar akıyor...
Ama kimse senin içindekilerini anlayamıyor...
Çaresiz çocuklar gibi boynunu büküyorsun...
Neden ben neden diye sorular kafanda dönüp dolaşıyor...
Avazının çıktığı kadar bağırmak geliyor içinden...
Fakat yapamıyorsun...
İçindeki küçücük bir cesaret bile yitip gidiyor...
Herkes sana iyi misin? diye soruyor...
İyi olmadığını gördükleri halde...
Hiç bir şey seni teselli etmeye yetmiyor...
Kimseye anlatamıyorsun...
Sessizce uzaklara dalıp gidiyorsun...
Çıkmaz bir sokakta çırpınıyorsun...