Yalnızlık?

Bütün yalnızlıklarımı yitirdim. Zor bir çabanın ardından biriktirilen, fiyat listesine bakıldıktan sonra hem kendini ezdirmeyecek hem de cebe zarar bir hava oluşturmayacak bir hesabı zihinlerde uyandırdıktan sonra yenilen yemeğin ardından, arta kalan arkadaşlara atılan bir havanın keyfini sürmek miydi yalnızlık? Çaresizliği avucunda bulmanın sonucunda yitirilen hayaller miydi yalnızlık?

Susuzluğun doruklarındayken içilen bir bardak suyun içinizden geçirttiği işte yaşamak budur düşüncesi miydi yalnızlık? Yoksa suyu içerken nefes borusuna kaçırdığınız bir damla suyun koskoca yaşanmış ve yaşanacak bir ömrü bitirebilme gücüne sahip olabilmesinin hayretini yaşamak mıydı yalnızlık? Kendi kendine şiir okumak mıydı yalnızlık? Sevgilisine şiir okuyarak onu etkileme gayreti içerisine giren bir zihniyetin, kendi şiiri niyetine adı sanı duyulmamış bir şairin köhne bir şiirini sevgilisine okurken, her ne şekilde olursa olsun sevgilisini etkileme gerekliliğinin doğal davranmanın sadeliğini bastırması mıydı yalnızlık?

İçki masasında yapılan dini bir sohbetin ardından tövbeye gelebilme gücünü kendinde hissetmek miydi yalnızlık? Tövbeye gelmek miydi yalnızlık? Namazın ardından edilen duanın kısmetini, kıymetini düşüncesizce yitiripte günaha koyulabilmek miydi yalnızlık?

Eve geç kalmanın korkusuyla yapılan koşturmalar sırasında evde kendisinin neleri beklediğini tasavvur etmek miydi yalnızlık? Bu korkularının ortasında, kaldırım üstü oturuşlarda çaresizliklerini birbirlerine dile getiren tinercilerin yoksulluklarına, hayatta ki yoksunluklarına şahit olmak mıydı yalnızlık? Kendisinin çıktığı mekâna aynı anda yeni gelen insanlara gıpta etmek miydi yalnızlık?

Yalnızlığa dair sorulan saçma sapan sorulara karşılık bu yalnızlık değildir diyebilmek miydi yalnızlık? Yalnızlıkla bütünleştirdiğim düşüncelerimi, ilk önce kendi zihninizin yalnızlığında düşündüğünüzün farkına varabilmek miydi yalnızlık? Ukalalık mıydı yalnızlık? Saçmalamak mıydı yalnızlık?