Yalnızlık El Sallamaz Kimseye

El sallamadılar
Birer birer
Yalnızlıklarına çekilirken
Gün, gözlerinde geceye döndü.
Vedasız, sessiz…

Düş bahçelerinin sakinleri
Ne zaman gittiler?
Sahi, şimdi nerededirler?

Pembe kelebeğin ipeksi kanatları
Kuştüyü yalnızlıklarda çırpınıyor.
Deniz yorgun, hüzünlü…
Samanyolu saklanmış
Yakamozlarda…

Kimse sahiplenmedi yalnızlığı
Basmadı bağrına,
İğreti kaldı yaşamın kıyısında!

Giderken yolcu edeni de olmadı.
İşte o günden beri
Yalnızlık,
El sallamaz oldu hiç kimseye!

 HARİKA UFUK