Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

03 Ağustos '10

 
Kategori
Kişisel Gelişim
 

Yalnızlık korkusu

Hiç tanımdağım ve hayatımda sadece bir kez gördüğüm üç kadın profili gözümün önünden gitmiyor. Onlarda beni çeken veya etkileyen neydi? Neden o ayrı zamanlarda görmüş olduğum kadınlar benim aklımdan çıkmıyor?

Birisini yaklaşık 15 yıl önce bir yolculuk esnasında görmüştüm; esmer, çok hoş ve genç bir kadındı. Boynunda mavi boncuktan bir kolye ve uzun bir eteği vardı. Ben otobüsteydim o ise molada dışarı çıkmıştı, yanında da yaşlı, uzun beyaz saçlı bir erkek vardı. Dışarıdan bakılınca konservatuarda okuyan bir öğrenci ve hocası izlenimini veriyorlardı ama sanırım sevgiliydiler.

İkinci kadını kadıköyde gördüm. Ben arkadaşımla sahilde yürüken o bankta tek başına oturuyordu. O da esmer, 35 yaşlarında çok hoş bir kadındı. lacivert bir ceketi vardı, saçlarını sıkı sıkıya arkadan toplamıştı. Yaklaşık 10 yıl önce görmüştüm.

Üçüncü kadını bir otobüsün arkasında gördüm. Ben otobüsteydim, o ise otobüsün arkasında kalmıştı. Yine o da esmer ve çok güzel bir kadındı. Başına beyaz bir örtü atmıştı, siyah saçları uzundu. Sanki çok görmüş geçirmiş de sonra parasız kalmış, asil bir kadın izlenimi vermişti bana.

Aradan çok uzun yıllar geçmesine rağmen bu üç kadının görüntüsünü hala dün gibi hatırlarım. Zaman zaman üçünün ortak özelliklerini ve onlarda beni etkileyenin ne olduğunu bulmaya çalışırım. Şimdiye kadar en ufak bir ipucu yakalayamamıştım.

Bu aralar sürekli bize gelen davetsiz bir misafir var. Ona her kapıyı açtığımda mideme sancılar giriyor. Misafiri çok seven bir insan olmasam da, eve gelene saygı ve hürmette kusur etmemeyi adetten bilirim. Aileden öyle gördük.

Fakat bu insan benim bütün çabalarıma rağmen mideme sancı girecek oranda beni rahatsız etmeyi başarıyor. Daha doğrusu o birşey yapmasa da varlığı bende gerilim yaratıyor. Bu halimi anlamak ve gidermek için bildiğim bütün yöntemleri ve düşünce kalıplarını kullandım, bana mısın demiyor hislerimde en ufak bir değişme olmuyor.

Ta ki onu bize getiren gerçek sebebin ne olduğunu anlayıncaya kadar böyle sürdü bu durum.

Onu bize getiren yalnızlık korkusuydu. Adam yalnız kalmamak için, bizim onca kaba sayılacak tavırlarımıza rağmen bize gelmeye devam ediyordu. Onun gelme sebebini çözmek benim hissettiklerimi açıklamıyordu tabi ki.

Beni onda rahatsız eden şey; kendimde olduğunu inkar ettiğim ve onda görünce hatırladığım yalnızlık korkumdu. Onun şuanda kınadığım davranışını kendimin de zaman zaman yapmış olduğunu farketmem beni ayrıca şoka soktu. İnsan kendinde olmayani tanımaz ve tanımlayamaz.

Rahatsızlığımın sebebi; o kişinin şahsından ziyade bana hatırlattığı yalnızlık korkummuş. Yazının başında anlattığım ve bir türlü anlamlandıramadığım o üç kadının da ortak özellikleri yüzlerinde farketmiş olduğum yalnızlıklarıydı. Belki de bu korkumla yüzleşmezsem sonumun öyle olacağını gösteren ipuçlarıydı.

Şimdi yalnızlık korkumla başa çıkabilir ve o üç kadını özgür bırakabilirim. Tabi bize gelip, bana bu korkumu gösteren kişiye de bir teşekkür borçluyum..

 
Toplam blog
: 117
: 2437
Kayıt tarihi
: 07.02.09
 
 

1970 Tokat doğumluyum. İstanbul Tıp Fakültesi Sağlık Meslek Yüksekokulu Tıbbi Laboratuvar bölümü mez..