Yalnızlık senfonisi

Koskoca bir evde, bir başına, yapayalnız olmak ne demek, bileniniz var mı? Sadece anahtarı sizde olan, sadece siz varken yaşayan bir ev... Siz girerseniz mutfağa, mis gibi yemek kokuları yayılır. Boşverdiniz mi, yaşamayan bir ev...

Evi geçtim de, koskoca bir dünyada yapayalnız olmak nedir, bileniniz var mı? Sevdiğiniz herşey bir bir terkeder sizi... Her seviyorum dediğinizin sizden başka bir hayatı vardır. Annenizden tutun da en yakın arkadaşınıza,aşkınıza ve hatta yavrunuza kadar... Hepsinin bir hayat dayanağı vardır ve o, siz değilsinizdir; bunu bilirsiniz ve bilerek yaşamak ne de acı verir insana... Kimin hayatının merkezisiniz sahi, hiç düşündünüz mü? Eğer bir kişi bile bulabiliyorsanız, şükredin halinize. Siz olmadığınızda hayatı cehenneme dönecek, eli ayağı tutmayacak bir kişi bile varsa, önemlisiniz siz, varolmanız gerek...

Alternatifi çok olan insanlara ne demeli? Mesela, ben en çok kızımdan dertliyimdir bu konuda. Ben olmasam mesela, babası var; aramaz bile belki beni. Birkaç gün arar ve unutur... Ya anneniz? Ya aşkınız? Dünyadaki en değerliniz? Onlar için vazgeçilmez bir odak noktası mısınız hayatlarında yoksa sadece hayatlarının bir parçası mı? Ne de güzeldir bir insanın yaşam kaynağı olabilmek... Diyorum ya, eğer bir kişi bile varsa sizin nefesinizle yaşayan, kıymetinizi bilin...

Sevilmek için önce sevmek gerekir derler ya, koca bir yalandır aslında. Ne kadar çok sevgi verirsen o kadar az ilgi görürsün, o kadar az önemsenirsin bu hayatta... Aşık olursun, canını bile koyarsın ortaya ama o senin gibi sevmez seni; kırar, incitir, acıtır hoyratça... Anne olursun, yüzüne bile bakmaz yavrun... Bakar bakmasına da, odak noktası değilsindir sen onun, sen deveysen deyime göre; deveden büyük fil vardır her daim. Bu değişmez bir gerçektir.

Sen, kimsenin önemsemediği sen, herkesin en fazla ikinci sıraya koyduğu sen... Sen ne kadar değer verdin ki kendine, başkasından fazlasını istersin? Sen sevmezsen seni ilk önce, kimse sevmez. Sen nasıl değerli gösterirsen kendini, insanlar da o kadar değerli görür seni. Ah be safım; yapamadın ki hiç bir zaman sen bunu; beceremedin kendini havaya sokmayı... Neysen osun, ne hissediyorsan osun bu dünyada, kural bu. O zaman kalk bakalım ayağa önce, kendine gel. Bir anlaşma imzala kendinle, barış ilk önce. Sonra de ki, sen busun bu hayatta; kabul eden böyle etsin seni, etmeyenin de kır kalemini, gitsin...